Το φινάλε ξέρεις είναι από μόνο του ιδιαίτερο, φορτισμένο, διαφορετικό δίχως φανφάρες και εντυπωσιασμούς.
Γι αυτό να το θυμάσαι άραγε;
Mα δεν ξέχασα, δεν θέλω να ξεχάσω.
Τα θυμάμαι όλα.
Την ένταση, το πάθος, τη στιγμή.
Δεν ξεχνάς το αληθινό,το έντιμο, το αυθεντικό.
Τραγούδι - καλλιτέχνες σημειώσατε Χ.
Μια σκηνή, μια βραδιά φινάλε (για εκείνον), ένα τραγούδι. Τι να θυμηθώ, Νίκος Ζούδιαρης αυτή την φορά, με το ηχόχρωμα της Μαρίας Παπαγεωργίου, Γιάννης Χαρούλης στο λαούτο και ένα κοινό αφοσιωμένο σε κείνους.
Κάθε στίχος αποτυπωμένος στα χείλη της Μαρίας και το Γιαννιό με περίσσιο ύφος και θαυμασμό να την ακολουθεί και στο τέλος έρχεται εκείνη η μεγάλη αγκαλιά και ένα μεγάλο χειροκρότημα.
Ίσως κάποιοι από μας να χωρέσουμε κι άλλα συναισθήματα πιο βαθιά και μια τεράστια ευγνωμοσύνη για τη στιγμή (τους) που μας χάρισαν.
Εις το επανιδείν κοπέλια!
(Οι δυο καλλιτέχνες συνευρέθησαν στη σκηνή της Ακτής Πειραιώς στα πλαίσια των εμφανίσεων του Γιάννη Χαρούλη στο χώρο.)
"Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής
Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω
Α, να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ
Που με ξέχασες και λιώνω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.