μπορει καποιος να επιβαλλει ορια στην τεχνη;

 Ξεκιναω αυτο το αρθρο απο το υ.γ.Το παρακατω γραφεται με αφορμη ενος αποσπασματος απο τις "Δοκιμες" του Σεφερη το οποιο εξετασαμε στο φροντιστηριο στο μαθημα της Εκθεσης σχετικα με την τεχνη
<-

Γραφει λοιπον στις "Δοκιμες" του ο Σεφερης:"Πως ειναι δυνατον να χαραξουμε απο τα πριν τα ορια της τεχνης και να διαταξουμε πως περα απο μια ορισμενη γραμμη,τεχνη δεν μπορει να υπαρξει[..];
Η γνωμη μου ειναι πως κατι τετοιο κρινεται αστοχο,και εξηγω για ποιο λογο:
Μεσω της τεχνης αποτυπωνονται στο χαρτι,στον καμβα,στο μαρμαρο,σε οτιδηποτε,οι σκεψεις και τα συναισθηματα του καλλιτεχνη.Την ωρα της δημιουργιας αυτος ειναι ο κοσμος του και οπως δεν μπορει να επιβαλλει ορια στο νου και την ψυχη του,ετσι δεν μπορει να επιβαλλει ορια και στην τεχνη του.
Ακολουθει φυσικα αγραφους κανονες,δεν του επιβαλλονται ομως.
Η τοποθετηση οριων στην τεχνη,οποιαδηποτε τεχνη,ειτε στη ζωγραφικη(εικ. 2,picasso's guernica),ειτε στην λογοτεχνια,ειτε στη μουσικη,ειτε στη γλυπτικη,ειτε οπουδηποτε,την καθιστα στειρα και ανουσια,χανεται καθε μαγεια.Τα επιβαλλομενα ορια στερουν απο τον καλλιτεχνη την εμπνευση του και "απαγαγουν" τη Μουσα του.Ισως να φαινεται καπως υπερβολικο,ομως τολμω να πω πως ο περιορισμος της τεχνης αποτελει απαγχονισμο του πολιτισμου και του ανθρωπινου νου,που ειναι αδυνατον να κλειστουν μεσα σε ορια.
Ειδικα στους καιρους που εχουμε την ατυχια να ζουμε η τεχνη μπορει να προσφερει καταφυγιο στους ανθρωπους που νοιαζονται για το παρον και το μελλον τους.