Καθώς βαδίζω προς τον προορισμό μου που δεν είναι άλλος από το "Υπερωκεάνιο" βλέπω τους πρώτους να καταφθάνουν. Ο χώρος αρχίζει σιγά σιγά να γεμίζει από όμορφους ανθρώπους με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη.
Καθισμένη στην γωνιά του μπαρ ονειρεύομαι αυτό που θα ακολουθήσει... Μουσικές που θα μιλούν για την "Όμορφη Ζωή... Κάποια Μέρα". Για μια ελεύθερη ζωή, για διαδρομές, για βιαστικά πουλιά που κάποια μέρα θα έρθουν να μας βρουν. Κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι.
Τα φώτα χαμηλώνουν, η μουσική ξεκινά, το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο, το κοινό σιγοτραγουδά και εγώ από μέρους μου να αποθανατίζω την κάθε στιγμή. Αυτό που βλέπω από το φακό μου είναι καλλιτέχνες γεμάτοι με πάθος, δημιουργία και σεβασμό απέναντι στην τέχνη τους.
Φεύγοντας το συναίσθημα που επικράτησε μέσα μου ήταν αυτό της ελπίδας και μόνο. Ελπίδα για κάτι καλύτερο, πιο φωτεινό, πιο ελεύθερο!
Όπως παλιά..
Οι υπόλοιπες φωτογραφίες της εκδήλωσης εδώ.
Ζέτα Καρκαμπούνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.