Ένα ταξίδι στο κόσμο της μουσικής, του θεάτρου, της φωτογραφίας και μιας σειράς άλλων δραστηριοτήτων έφτασε στο τέλος, τουλάχιστον για φέτος.
.
Ο λόγος πάντα για το Balkan June Festival που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πόλη της Άρτας. Μια πόλη που διψά για νέους ανθρώπους, κάθε λογής δραστηριότητες και πολιτιστικά δρώμενα.
Κάποιοι από εσάς ίσως πείτε πως στα λόγια μου κρύβεται μια συμπάθεια-επιείκεια, διότι πρόκειται για τον τόπο που μεγάλωσα. Όμως παρακολουθώντας το για δεύτερη φορά, είδα ανθρώπους να δουλεύουν σκληρά, μια τρομερή οργάνωση και συνέπεια τόσο σε εκείνους που ήρθαν από μακριά για το φεστιβάλ της πόλης μας, όσο και από πλευρά στησίματος.
Ένα φεστιβάλ πιο ώριμο, ένα φεστιβάλ που τα είχε όλα! Μια τεράστια αγκαλιά που τους χωρούσε όλους. Οι ήχοι των Βαλκανίων ήρθαν και συνάντησαν εικόνες από την Πόλη ενώ οι παιδικές φωνές ηχούσαν στην πύλη του κάστρου.
Ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ να μας θυμίζει με ιδιαίτερα σπαρακτικό ύφος τις μέρες του ολοκαυτώματος και τα όσα διαδραματίστηκαν τότε, γεμίζοντας με απορία και αναστεναγμό τα πρόσωπα των θεατών.
Κατηφορίζοντας το στενό δρομάκι του κάστρου, τα φώτα σβήνουν, ενώ το χαμόγελο παραμένει ζωντανό συνοδεία της λαχταράς για τα επόμενα...
Εις το επανιδείν.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες εδώ και βίντεο εδώ.
Ζέτα Καρκαμπούνα
.
Ο λόγος πάντα για το Balkan June Festival που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πόλη της Άρτας. Μια πόλη που διψά για νέους ανθρώπους, κάθε λογής δραστηριότητες και πολιτιστικά δρώμενα.
Κάποιοι από εσάς ίσως πείτε πως στα λόγια μου κρύβεται μια συμπάθεια-επιείκεια, διότι πρόκειται για τον τόπο που μεγάλωσα. Όμως παρακολουθώντας το για δεύτερη φορά, είδα ανθρώπους να δουλεύουν σκληρά, μια τρομερή οργάνωση και συνέπεια τόσο σε εκείνους που ήρθαν από μακριά για το φεστιβάλ της πόλης μας, όσο και από πλευρά στησίματος.
Ένα φεστιβάλ πιο ώριμο, ένα φεστιβάλ που τα είχε όλα! Μια τεράστια αγκαλιά που τους χωρούσε όλους. Οι ήχοι των Βαλκανίων ήρθαν και συνάντησαν εικόνες από την Πόλη ενώ οι παιδικές φωνές ηχούσαν στην πύλη του κάστρου.
Ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ να μας θυμίζει με ιδιαίτερα σπαρακτικό ύφος τις μέρες του ολοκαυτώματος και τα όσα διαδραματίστηκαν τότε, γεμίζοντας με απορία και αναστεναγμό τα πρόσωπα των θεατών.
Κατηφορίζοντας το στενό δρομάκι του κάστρου, τα φώτα σβήνουν, ενώ το χαμόγελο παραμένει ζωντανό συνοδεία της λαχταράς για τα επόμενα...
Εις το επανιδείν.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες εδώ και βίντεο εδώ.
Ζέτα Καρκαμπούνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.