1ο Volvi Camp Festival @ Σταυρός Χαλκιδικής, 3-5/7/2014

Η "αδικημένη" μεριά της Χαλκιδικής είναι κατά κάποιον τρόπο η δεύτερη καταγωγή μου. Από μικρός εκεί, κάθε καλοκαίρι, κάθε καλοκαίρι, κάθε καλοκαίρι. Ειλικρινά, ποτέ δεν περίμενα μια τέτοιου είδους διοργάνωση, ιδίως όταν στην περιοχή δεσπόζει το φεστιβάλ της Βαρβάρας, για να μην αναφερθούμε στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Δυστυχώς χάσαμε την πρώτη μέρα του φεστιβάλ λόγω ανωτέρας βίας, οι δυο επόμενες μέρες όμως κάλυψαν το κενό και με το παραπάνω. Για την ιστορία, την Πέμπτη εμφανίστηκαν οι Μπλε, ο Νίκος Ζιώγαλας και η Ανδριάννα Μπάμπαλη, ενώ τις δυο επόμενες μέρες εμφανίστηκαν ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο καθένας με τη μουσική του παρέα.

Μπορεί να μοιάζει φτωχό για τριήμερο πρόγραμμα, όμως πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια των διοργανωτών, η οποία, κατά τη γνώμη μας, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, παρόλο που δεν αγκαλιάστηκε όσο θα έπρεπε από τον κόσμο εκτός της τοπικής κοινότητας. Εντός αυτής, αρκούσε μια βόλτα στο χώρο για να καταλάβεις πως οι κάτοικοι της Χαλκιδικής έδωσαν άλλο ένα ηχηρό μήνυμα στον πολιτιστικό και πολιτικό τομέα. Το μήνυμα ήταν: S.O.S. Χαλκιδική - Όχι Στην Εξόρυξη Χρυσού. Σε μπλουζάκια, σε πανό, σε συνθήματα, σε βλέμματα.

Και αν ο... ερωτικός Μάλαμας σπάνια εκφράζει άμεσα τις ιδέες του, η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν, γι άλλη μια φορά, διαμαρτυρία, με την υποστήριξη φυσικά και του ίδιου του καλλιτέχνη. Οι δυο τους, σε διαφορετικές στιγμές, μας τραγούδησαν και ένα καινούριο τραγούδι, την Ηλιόπετρα, το οποίο θα περιλαμβάνεται στο νέο άλμπουμ του Θανάση, αλλά θα είναι με τη φωνή του Σωκράτη (όπως και στο βίντεο).

Μαζί με τον πρώτο ήταν παρέα οι επί χρόνια πιστοί σύντροφοι του, με... πρωτοστάτη το Φώτη Σιώτα, και η πιο πρόσφατη συνοδοιπόρος Λαμπρινή Καρακώστα, ενώ την επόμενη μέρα ο Θανάσης εμφανίστηε παρέα με την... πέρδικα της Παναγιάς Τρικάλων, όπως λέει τη Ματούλα, το Δημήτρη Μυστακίδη και την υπόλοιπη εκλεκτή παρέα των μουσικών του.

Για τους καλλιτέχνες δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, ένα ατέλειωτο ταξίδι σε μέρη και στιγμές, στο οποίο πρόσθετε... χιλιόμετρα ο χώρος που επιλέχθηκε, καθώς και το γεγονός πως υπήρχαν σκηνές σε απόσταση αναπνοής από το χώρο των συναυλιών. Δηλαδή ο Μάλαμας και ο Παπακωνσταντίνου έξω από την πόρτα σου.

Γενικότερα είδαμε μια καλοστημένη διοργάνωση, αν και πρώτη, η οποία έρχεται σε μια δύσκολη εποχή για τη χώρα και τον τόπο εκείνο συγκεκριμένα, η οποία υπόσχεται πολλά για τις επόμενες χρονιές και είμαστε χαρούμενοι που υπήρξαμε κι εμείς μέρος της, τόσο σαν άτομα, όσο και σαν σταθμός.

Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες εδώ.

κείμενο: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
φωτογραφίες: Αναστασία Μανωλούδη