Ένα "παπάκι" διαφορετικό από τ' άλλα

Αναδημοσίευση από το 3pointmagazine.gr

Το έχεις σίγουρα ακούσει. Έχεις σίγουρα συγκινηθεί, ή έστω λίγο ταρακουνηθεί. Το πιο... παράταιρο από όσα τραγούδια είχε γράψει ο Νικόλας Άσιμος, κουβαλά τη δική του ιδιαίτερη ιστορία. Σας την παραθέτουμε, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου για «μία ιδιαίτερη προσωπικότητα, που ζούσε για την μουσική και πέθανε γι’ αυτή», όπως μας τον παρουσιάζει ο Δημήτρης Βασιλειάδης της B-Otherside Records, της εταιρείας που θα κυκλοφορήσει το δίσκο.

Ένα νανούρισμα για την κόρη του, γραμμένο στο υπόγειο της οδού Αραχώβης 41. Αυτό ήταν το Παπάκι, πριν γίνει τραγούδι που έχει σημαδέψει από έρωτες μέχρι θανάτους. Βέβαια σε αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα και η ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου, αλλά και η ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης (να μην ξεχνάμε πως τότε οι περισσότερες ηχογραφήσεις γινόταν one take, δεν υπήρχε τεχνολογία, χρόνος και χρήμα για κάτι παραπάνω). Αξίζει να σημειωθεί πως ο δίσκος Ο Ξαναπές, στον οποίο βρίσκεται το τραγούδι, κυκλοφόρησε πριν 32 χρόνια, το Νοέμβριο του ’82.

Ο Νικόλας Άσιμος με τη Νιουνιού, όπως φώναζε την κόρη του

Η πάντα αρχοντική, αλλά αρκετά νεαρότερη τότε, Χαρούλα Αλεξίου κλήθηκε να συμμετάσχει στο δίσκο του Άσιμου, ελέω και του τότε συζύγου της, Αχιλλέα Θεοφίλου. Απ’ ότι φάνηκε βέβαια, η θέση του συζύγου της στην εταιρεία παραγωγής του δίσκου είχε ελάχιστη σημασία για την πορεία του, εξάλλου η ερμηνεύτρια γνώριζε για τον Άσιμο και θαύμαζε τη ζωή του και το έργο του.
Ο δίσκος αυτός ήταν και ο μοναδικός ουσιαστικά του Άσιμου, καθώς τα περισσότερα τραγούδια του είχαν κυκλοφορήσει με τις λεγόμενες "παράνομες κασέτες", όπως τις ονόμαζε λόγω του στιχουργικού τους περιεχομένου.

Δυο τραγούδια ερμήνευσαν μαζί, το Άμα σε λέγαν Βάσω και το Παπάκι. Όσον αφορά το πρώτο, ήταν ένα από τα συνηθισμένα τραγούδια του Άσιμου, με τους χιουμοριστικούς, ή καλύτερα σατιρικούς στίχους, και το… βλέμμα του τρελού να ξεχωρίζει από τη χροιά της φωνής του.

Στο άλμπουμ συμμετείχε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, για τον οποίο αργότερα ο Άσιμος μίλησε όχι και ιδιαιτέρως κολακευτικά. Βέβαια αυτή είναι μια διαφορετική ιστορία, και κάπως πιο… καυστική από αυτή του απλού νανουρίσματος που έγραψε για την κόρη του.

Άσιμος και Αλεξίου έκαναν πρόβα στο στούντιο οι δυο τους, υπό τις "οδηγίες" του ενορχηστρωτή του πρώτου, Θανάση Μπίκου. Ο ηχολήπτης Γιάννης Παπαϊωάννου ηχογραφούσε, καθ’ υπόδειξη του Ηλία Μπενέτου, διευθυντή της ΜΙΝΩΣ. Στο μέσον της πρόβας ο Άσιμος σηκώθηκε, άνοιξε την πόρτα του στούντιο και μπήκε μέσα. Προσπάθησε να συνδέσει και να φορέσει ένα ζευγάρι ακουστικά, απέτυχε πλήρως, οπότε αρκέστηκε στο να περιφέρεται γύρω από την Αλεξίου. Ο ήχος όμως που έφτανε στα αυτιά της ερμηνεύτριας είχε μια διαφορά από αυτόν που άκουγε ο Άσιμος, έτσι μόλις άκουσε την κιθάρα του Μπίκου ξεκίνησε να τραγουδά μαζί της, στο δικό του όμως τέμπο, χωρίς καν να πλησιάζει το μικρόφωνο.

Όπως ανέφερε σε μια συνέντευξη του ο Μπενέτος: "Φαντάσου την Αλεξίου να απέχει από το μικρόφωνο 20 - 30 εκατοστά, να μεσολαβεί το σώμα της και ακόμη πιο πίσω, ή στο πλάι της, τον Άσιμο. Στο δεύτερο μέρος του τραγουδιού η φωνή του αλλού υπάρχει και αλλού δεν υπάρχει. Αυτό κρατήθηκε στο δίσκο". Εκεί περίπου διαπιστώνεται και η πιο δυνατή στιγμή του τραγουδιού, που το κάνει ένα μοναδικό αριστούργημα, διαφορετικό από την έννοια της λέξης.

Άσιμος, Αλεξίου, Μπίκος και Παπακωνσταντίνου, κάνοντας πρόβα στο σπίτι του τελευταίου

Ο Άσιμος, παρασυρμένος από τη στιγμή, "απομονώθηκε", "κρύφτηκε" πίσω από την Αλεξίου, ψιλοβουρκώνοντας, όπως χαρακτηριστικά λένε όσοι ήταν μπροστά. Μαζί του συγκινήθηκε και η Χαρούλα. Χωρίς καν να γυρίσει να τον δει συμμετείχαν και οι δυο τους σε μια μαγική στιγμή, κάτι που φαίνεται και από τις φωνές τους, πως εξελίσσονται ακόμα και κατά τη διάρκεια του τραγουδιού.

Ο Γιώργος Αλλαμάνης έγραψε το γνωστό βιβλίο για τον Άσιμο, Δίχως καβάτζα καμιά - Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου, όπου ολοκληρώνει το κομμάτι σχετικά με το Παπάκι με τα εξής λόγια: "Πράγματι, ενώ το Παπάκι διαρκεί 3 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα, ο Άσιμος αρχίζει να τραγουδάει μόλις 1 λεπτό και 17 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Μετά ο Θανάσης Μπίκος πρόσθεσε σε κάποια από αυτές τις ηχογραφημένες πρόβες μόνο μια δεύτερη κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα διαμάντι από κοφτερά συναισθήματα αγάπης και θανάτου, δουλεμένο με λέξεις απλές".

Εκείνη ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που οι δυο τους συναντήθηκαν, με τη συνέχεια να είναι λίγο πολύ γνωστή. Μόνο μια φορά τραγούδησε ξανά Άσιμο η Χαρούλα Αλεξίου, στο άλμπουμ Ψίθυροι του 2000, όχι όμως το Παπάκι. Αυτό δεν ήθελε, και δεν θέλει να το πειράξει. Το τραγούδι ήταν το Αγαπάω και Αδιαφορώ.

Αυτό που τους έμεινε ήταν εκείνη η στιγμή βγαλμένη σαν από ταινία, για ένα από τα ιστορικότερα τραγούδια του Άσιμου, και οι ατελείωτες πρόβες, πότε στο στούντιο, πότε στο σπίτι κάποιου από όσους συμμετείχαν.

*Για τη συγγραφή του κειμένου συμβουλευτήκαμε το βιβλίο του Γιώργου Αλλαμάνη, καθώς και πληροφορίες από άρθρα σχετικά με το Νικόλα Άσιμο και τις ηχογραφήσεις του δίσκου.

Λάμπρος Παπαευθυμίου