Long live the King of blues

Αναδημοσίευση από το 3pointmagazine.gr

Γεννημένος σε μια αγροτική οικογένεια κοντά στο δέλτα του Μισσισσιππή, τα πράγματα ποτέ δεν του ήρθαν εύκολα, ακόμα και στις ημέρες της δόξας του. Ο Riley B. King, όπως είναι το πλήρες όνομα του, άφησε την τελευταία του πνοή πριν λίγες ώρες, ξημερώματα Παρασκευής, κλείνοντας έναν από τους μεγαλύτερους και πιο όμορφους κύκλους της μπλουζ ιστορίας. Το 3pointmagazine αποτίει φόρο τιμής στον B.B. King, με μια ματιά στη ζωή του σπουδαίου bluesman.

Ο Βασιλιάς της μπλουζ είδε για πρώτη φορά ηλεκτρικό ρεύμα στα 16 του χρόνια. Το B.B., το προσωνύμιο που τον ακολουθούσε ανέκαθεν, είναι τα αρχικά του Beale Street Blues Boy, ένα άλλο προσωνύμιο το οποίο είχε αποκτήσει όταν εργαζόταν ως disc jockey στο Μέμφις. Από την άλλη πλευρά, το B. στο όνομα του (Riley B. King) δεν έχει κάποια σημασία. Ήταν αρκετά κοινό εκείνη την εποχή στο Νότο να χρησιμοποιούνται απλώς γράμματα ως μεσαία ονόματα.

Παράλληλα με την εργασία του το '49, ξεκίνησε να ηχογραφεί με την RPM Records και τον Sam Phillips, τον άνθρωπο που ανακάλυψε αργότερα τον Elvis. Νωρίτερα, στις αρχές της δεκαετίας, υπηρέτησε στο στρατό των ΗΠΑ, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήδη από τη δεκαετία του '50 ξεκίνησε να καθιερώνεται ως σημαντικό όνομα της R&B μουσικής, έχοντας πάντοτε στο πλευρό του τη Lucille: Μια Gibson ειδικά κατασκευασμένη γι αυτόν. Αν και πέρασαν πολλές Lucille από τα χέρια του, ήταν πάντοτε ουσιαστικά η ίδια κιθάρα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του. Αυτή ήταν και η πιο μακροχρόνια σχέση του.

Το όνομα της κιθάρας έχει τη δική του ιστορία. Ο θρύλος λέει πως μετά από μια φωτιά που ξέσπασε σε κλαμπ του Άρκανσας, ο King έτρεξε έξω ξεχνώντας την κιθάρα του, γύρισε όμως γρήγορα πίσω για να την πάρει. Αργότερα έμαθε πως ο λόγος της φωτιάς ήταν μια σόμπα, την οποία έριξαν δυο άντρες στη διάρκεια του καβγά τους για μια γυναίκα, η οποία λεγόταν Lucille. Ο King πήρε την απόφαση του, για να του θυμίζει να μην κάνει ποτέ "κάτι τόσο ανόητο".

Το 1956 δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει ολοκληρωμένο άλμπουμ, είχε όμως έναν σημαντικό αριθμό singles, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, και μόνο εκείνη την χρονιά μαζί με την μπάντα του έπαιξαν σε 342 συναυλίες. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, γνώρισε και τον Elvis. Τότε, σύμφωνα με τον ίδιο τον B.B. King, δεν τον απασχολούσε πολύ ο Elvis. Ήταν ένας ωραίος νεαρός, αλλά δεν τραγουδούσε τότε όπως τραγουδούσε αργότερα. "Ήταν καλός τύπος, τον συμπαθούσα, αλλά δεν με ένοιαζε γι αυτόν". Το 1958 παντρεύτηκε για πρώτη φορά, με τον ιερέα που πραγματοποίησε την τελετή να είναι ο πατέρας της Aretha Franklin.

B.B. King και Elvis μαζί.

Γνωστός τζογαδόρος, με άδεια πιλότου, ήταν χορτοφάγος και ποτέ δεν έπινε ή κάπνιζε. Παρ' όλα αυτά, κατά καιρούς έκανε διαφημίσεις για τα McDonalds, Burger King και Wendy's. Σε ό,τι αφορά την τηλεόραση, έχει εμφανιστεί και σε κάποιες σειρές, όπως τα Cosby Show, Fresh Prince of Bel Air, Married with Children, Sesame Street κ.α. Η πρώτη του εμφάνιση σε μουσική εκπομπή έγινε το 1969, στο Tonight Show, το οποίο τότε παρουσίαζε ο Johnny Carson.

Ο B.B. King μαζί με τους Will Smith και Alfonso Ribeiro
στα γυρίσματα του Fresh Prince of Bel Air.

Την ίδια χρονιά άνοιξε τις συναυλίες ενός συγκροτήματος βαθιά επηρεασμένου από τη "μαύρη" μουσική, των Rolling Stones, με τη συγκεκριμένη περιοδεία να ανοίγει το δρόμο για τις μεγάλες επιτυχίες του '70. Ένα χρόνο νωρίτερα, μετά τη δολοφονία του Martin Luther King Jr., συμμετείχε στη θρυλική ολονύχτια συναυλία στη μνήμη του, μαζί με τον Jimi Hendrix και τον Buddy Guy.

Στις επισκέψεις του στο Σαν Φρανσίσκο, ο King συνήθιζε να παίζει στο Fillmore, όπου το 90 – 95% του κοινού ήταν μαύροι. Αργότερα αγόρασε το χώρο ο Bill Graham, ο οποίος ναι μεν κάλεσε και πάλι τον King να παίξει εκεί, όμως πλέον το κοινό κατά 98% αποτελούνταν από λευκούς, κάτι το οποίο δεν άρεσε στον μουσικό. Παρ' όλα αυτά, το κοινό τον λάτρεψε.

Τα χρόνια που ακολούθησαν τον βρήκαν περισσότερο στο "δρόμο", παρά στο στούντιο. Σταθερά περίπου 300 εμφανίσεις το χρόνο, συνολικά 58 χώρες που επισκέφθηκε, η εξέλιξη μέρα με την ημέρα της μουσικής του στο μοναδικό αποτέλεσμα της και... δεκαπέντε παιδιά από διαφορετικές γυναίκες. Περισσότερες από 100 εμφανίσεις του έχουν μεταδοθεί από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο.

Σε αυτά τα χρόνια εντοπίζει κανείς και τη συνεργασία του με τους U2, όπου έγινε αυτός ροκ και οι Ιρλανδοί R&B, για το When Love Comes to Town (1988), ενώ λίγο αργότερα (2000) έρχεται η πρώτη του, καθυστερημένη σίγουρα, συνάντηση με τον Eric Clapton, για το Riding with The King. Το 1997 μαζί με τον Tracy Chapman ηχογράφησαν ξανά το The Thrill is Gone, το οποίο τον εκτόξευσε για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνοντας πως αυτό είναι το τραγούδι - σήμα κατατεθέν του.

Το 2006 πραγματοποίησε την αποχαιρετιστήρια περιοδεία του, ξεκινώντας από το Σέφιλντ στις 29 Μαρτίου και καταλήγοντας, μετά από κάποιες παρατάσεις, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας στις 29 Νοεμβρίου 2006. Εκεί ρωτήθηκε για το αν θα είναι πράγματι η τελευταία του περιοδεία, με τον ίδιο να απαντά: "ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από την Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι. Πολλοί θα τον ξέρετε σαν τον James Bond 007. Έπαιξε σε μια ταινία με τον τίτλο Never Say Never Again". Για πολλά χρόνια, μέχρι και φέτος ακόμη, περιόδευε στην πολιτεία του Μισσισσιππή στη μνήμη του φίλου του και γνωστό ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα τη δεκαετία του '60, Medgar Evers.

Σήμερα, στα 89 του χρόνια, ο B.B. King δεν κατάφερε να κερδίσει άλλη μια μάχη από τις πολλές της ζωής του. Όμως, ο κύκλος του ολοκληρώθηκε και έκλεισε όπως θα του άρμοζε, ήσυχα, χωρίς πολύ πόνο, τουλάχιστον στο τελευταίο κομμάτι της. Το χειρότερο είναι πως, από τη στιγμή που εισήχθη στο νοσοκομείο, τα παιδιά και οι μάνατζερ του έχουν ήδη βρει τρόπους για να κερδίσουν από το θάνατο του, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο και προσπαθώντας να κλέψουν ότι προλαβαίνουν. Για έναν μουσικό άξιο καθολικού σεβασμού σε ολόκληρο τον πλανήτη, η ασέβεια που του δείχνουν οι δικοί του άνθρωποι μοιάζει κάτι αποτρόπαιο. Ας ελπίσουμε πως η ψυχή του θα αναπαυτεί πράγματι εν ειρήνη. Καλό ταξίδι κύριε Βασιλιά.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου