Πρόκειται φυσικά για ένα concept album, το οποίο ο Matt Bellamy εξηγεί ως εξής: "Κατ' εμέ, οι Drones είναι ψυχοπαθείς υπό μια μεταφορική έννοια, οι οποίοι επιτρέπουν την ψυχοπαθητική συμπεριφορά δίχως διέξοδο. Τον κόσμο τον τρέχουν οι Drones, οι οποίοι χρησιμοποιούν Drones για να μας κάνουν όλους Drones. Αυτός ο δίσκος εξερευνά το ταξίδι ενός ανθρώπου, από την εγκατάλειψη και το χάσιμο κάθε ελπίδας, μέχρι την πλύση εγκεφάλου από το σύστημα για να γίνεις ένας άνθρωπος-ρομποτάκι (drone) και στο τέλος φτάνουμε έως το αναπόφευκτο σχίσμα από τους δυνάστες".
Πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το Dead Inside, το πρώτο single που κυκλοφόρησε. Ναι, υπάρχει μια διάθεση των Muse να επιστρέφουν στις... παλιές καλές εποχές. Το θέμα τους πολύ συγκεκριμένο, πάνω στο οποίο "επενδύουν" τις μουσικές τους ικανότητες, με το αποτέλεσμα εν μέρει να μας/ τους δικαιώνει. Φυσικά το συγκεκριμένο έχει και εντυπωσιακό video clip.
Μετά έρχεται η ώρα που τινάζεσαι από ενθουσιασμό! Μην είναι κάποιοι άλλοι αυτοί που ακούς; Όχι, είναι οι Muse, και το Psycho είναι ο λόγος που περίμενες πως και πως να κυκλοφορήσει το άλμπουμ. Και για να μείνουμε λίγο στην πορεία της ιστορίας, ο Mr. Bellamy λέει για τα Dead Inside και Psycho: "Ο πρωταγωνιστής χάνει κάθε ελπίδα και πεθαίνει μέσα του. Γίνεται έτσι ευάλωτος και η σκοτεινή δύναμη που μάθαμε στο Psycho, και τον ακολουθεί και στα επόμενα τραγούδια, πριν ο ήρωας νικήσει αυτές τις δυνάμεις στη συνέχεια".
Τι γίνεται όμως στη συνέχεια; Ένας τόνος από Coldplay και μια μικρή πινελιά από Editors, για κάτι που θυμίζει Muse, με το συγκρότημα να ζητάει έλεος (Mercy). Και πάλι: "Οι στίχοι με τους οποίους ξεκινά το τραγούδι "help me I've fallen on the inside" είναι μια αναφορά στον πρωταγωνιστή του δίσκου ο οποίος ξέρει και αναγνωρίζει πως έχει χάσει κάτι, έχει χάσει τον εαυτό του" σημειώνει ο Matt Bellamy για το κομμάτι, "Τότε καταλαβαίνει πως έχει νικηθεί από σκοτεινές δυνάμεις τις οποίες πρωτογνωρίσαμε στο Psycho" (read more).
Ακολουθούν οι Θεριστές, οι Reapers, με έντονο το χρώμα του Black Holes and Revelations, εντυπωσιακά φωνητικά και σκαλωτικά εφέ, πάνω σε ένα σόλο που... βγάζει μάτια (και αυτιά). Από πίσω έρχεται η ιστορία του Handler, από τα πιο "σκοτεινά" κομμάτια του άλμπουμ, με εναλλαγές από βαριά σε πιο ελαφριά riffs, πάντοτε με το ηλεκτρονικό στοιχείο να κυριαρχεί. Με κομμάτι ομιλίας του JFK γίνεται η εισαγωγή στο επόμενο κομμάτι, το Defector, το οποίο ξεκινά εξίσου εντυπωσιακά και συνεχίζεται με διπλοτριπλές φωνές και τον ήρωα να φτάνει επιτέλους στην ελευθερία του.
Απαραίτητη για την ελευθερία όμως, η επανάσταση. Revolt, με την έναρξη να δίνεται από σειρήνες και τη συνέχεια να θυμίζει λίγο το All These Things That I've Done των Killers, με την ταυτότητα των Muse να κρύβεται πίσω από τη "χαρά" του ήρωα για την ελευθερία του. Τραγούδι που άνετα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως sountrack στο νέο Hunger Games (ναι, μπορεί να θεωρηθεί ως επίσημη πρόταση στους παραγωγούς αυτό).
Ντάξει, την κέρδισες και την ελευθερία σου. Οι συνέπειες; Απλώνονται μπροστά μας στο Aftermath, το οποίο είναι ίσως το πιο νορμάλ κομμάτι του δίσκου. Όχι νορμάλ από τη Muse πλευρά, αλλά από μουσικής, αφού θυμίζει σε πολλά κάποια κλασσική ροκ μπαλάντα, με το ηλεκτρονικό στοιχείο να μας θυμίζει πως αυτοί που ακούμε είναι οι Muse.
Και για το τέλος, τα ατμοσφαιρικά Globalist και Drones, την ώρα που πέφτουν οι τίτλοι τέλους της ταινίας, ή γυρνάς και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, όπως προτιμά έκαστος, της ιστορίας των Drones.
Ένα άλμπουμ που μέσα σε λίγη ώρα ξετυλίγει μπροστά σου όλες τις πτυχές των Muse, και ό,τι έχουν στην ψυχή και το μυαλό τους, συνδυασμένα με την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή παγκοσμίως: Αυτό είναι το Drones και, αφού το ακούσαμε, είμαστε σίγουροι πως θα μας κάνει να αλλάξουμε όλη τη μουσική ψυχοσύνθεση του φετινού μας καλοκαιριού.
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.