Πήραμε τη θέση μας κάτω από τη σκηνή και γύρω στις 11 οι ΕΚΜΕΚ μας καλησπέρισαν/ συστήθηκαν παρέα με έναν Άγγελο Ξένο. Με μάτια να γυαλίζουν, διάθεση και ανοιξιάτικη και ανεβαστική και τη φαρέτρα τους γεμάτη μελωδίες, μας οδήγησαν σε ένα απόλυτα χορευτικό ταξίδι.
Πέντε εξαιρετικά ικανοί μουσικοί, παρόλο που ο ντράμμερ ήταν... αναπληρωματικός, και, το κυριότερο, μια παρέα μεταξύ τους και με το κοινό, με το οποίο ήταν σε συνεχή επαφή -το "στήσιμο" της Μαύρης Τρύπας εξάλλου είναι ιδανικό για... οικογενειακά live. Έπλεξαν με το μοναδικό τους τρόπο κομμάτια δικά τους όπως το Μπατιράκι, τη Μαρία το "απλησίαστο θαύμα", τον... ύμνο της τεμπελιάς, Τεμπελαριό, με διασκευές από όλο το φάσμα της μουσικής: Εσύ Είσαι η Αιτία που Υποφέρω (κομμάτι που είναι και στον πρώτο τους δίσκο), ο Διάφανος του Θανάση, Mano Negra και Manu Chao σόλο, μέχρι το Δε Λες Κουβέντα. Ακόμα και Clash μας είπαν, φέρνοντας τα μέτρα τους το Should I Stay or Shoud I Go.
Μας "ανατίναξαν" με το Μια στον Ουρανό και μια στο Χώμα, μας μελαγχόλησαν με το Δε σε Συγχώρεσα Ούτε Λίγο, μας παρουσίασαν μια version της Μισιρλού που μας ενθουσίασε. Αν η Ελλάδα ήταν η έρημος του Μεξικό, τότε το soundtrack των περιπλανήσεων μας σε αυτήν θα ήταν οι μουσικές των ΕΚΜΕΚ.
Ένα live που δεν σου αφήνει περιθώρια να μην χορέψεις έστω λίγο. Κι αν προσπαθήσεις να αντισταθείς, το σώμα σου δεν θα σ' αφήσει. Το σίγουρο είναι ότι μετά τη χθεσινή τους εμφάνιση δεν θα αφήσουμε άλλη ευκαιρία να τους δούμε να πάει χαμένη. Εις το επανιδείν και το επανακούειν λοιπόν.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες της βραδιάς εδώ.
*Αν κάτι κάνει το κείμενο να φαίνεται άδειο, είναι που αποφύγαμε -μάλλον κακώς- να αναφέρουμε ότι οι ΕΚΜΕΚ μας γλύκαναν, επιβεβαιώνοντας το όνομα τους.
Κείμενο - φωτογραφίες: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.