Φυσικά ο δρόμος μας έφερε στο χώρο από αρκετά νωρίς, για να παρακολουθήσουμε και τους Λάργκο, μπάντα της πόλης μας, οι οποίοι άνοιξαν τη συναυλία. Ορχηστρικές συνθέσεις, κομμάτια από το πρώτο τους άλμπουμ και πολύ καλή διάθεση, παρά τον ήλιο και την έντονη ζέστη της ώρας, και... guest star σε κλαρίνο και γκάιντα, στο δεύτερο τον Κωνσταντίνο Λάζο των V.I.C., στην καλύτερη προθέρμανση για το "κυρίως πιάτο" που ακολούθησε.
Λίγο μετά τις 7.30 ανέβηκε στη σκηνή ο Λεωνίδας Μπαλάφας, πιο γαλήνιος και ώριμος από ποτέ, με τις πρώτες γκρίζες τρίχες στα μακριά μαλλιά του να μας φέρνουν στο νου την καλύτερη -τουλάχιστον από όσες έχουμε βρεθεί- συναυλία του, το μακρινό πλέον 2012 στο Gagarin, και μας θύμισε πόσο γρήγορα ο χρόνος περνά (κάτι που επιβεβαίωσε αργότερα και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης). Μας σύστησε κομμάτια από τη νέα του δουλειά, Λίκνο, δεν παρέλειψε όμως και πολλά από εκείνα που τόσα χρόνια μας έχει κάνει να αγαπήσουμε. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά σε παρόμοια διοργάνωση, ο χρόνος που δόθηκε και στους τέσσερις καλλιτέχνες ήταν ελάχιστος, κάτι που περιόρισε αρκετά κυρίως το Λεωνίδα Μπαλάφα και το Σωκράτη Μάλαμα, που "φημίζονται" για τις μαραθώνιες συναυλίες τους.
Επόμενος, την ώρα που του ταιριάζει περισσότερο από όλες, το σούρουπο, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Με το χρόνο, όπως είπαμε και πιο πάνω, να αφήνει έντονο το σημάδι του πάνω του, αφήνοντας όμως ανέγγιχτα το εφηβικό χαμόγελο και βλέμμα του, και την -πάλι κλισέ; ας πάει κι αυτό- κρυστάλλινη φωνή του. Αυτή τη φορά μας επιφύλασσε ένα κουαρτέτο εγχόρδων, και τον εαυτό του με την κιθάρα του φυσικά, αποτελούμενο από τους Φώτη Σιώτα, Μανώλη Πάππο, Γιώργο Καλούδη και Δημήτρη Τσεκούρα. Τι είπατε; Όλοι ένας κι ένας; Ναι, κι εμείς αυτό είπαμε, και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε, με το αποτέλεσμα να είναι μάλλον μοναδικό.
Αν στους Λάργκο ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται μπροστά στη σκηνή και στο Λεωνίδα Μπαλάφα μετρούσαμε κεφάλια μέχρι αρκετά πίσω, αν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μας έφερε όλους κοντά, μεταφορικά και κυριολεκτικά, όταν βγήκε στη σκηνή ο Σωκράτης Μάλαμας και η μπάντα του, έγιναν όλα τα παραπάνω σαν ταυτόχρονα. Με τη μπάντα που εδώ και χρόνια τον συνοδεύει, μας πήγαν εκείνη τη Βόλτα στα Βαθιά που περιμέναμε έναν ολόκληρο χειμώνα, σε όλα, όσα πρόλαβαν τουλάχιστον, εκείνα τα τραγούδια που μιλάνε ακριβώς στην ψυχή σου και σου κρεμάνε ένα χαμόγελο στα χείλη πριν καν το καταλάβεις, ένα χαμόγελο που ακόμα και σήμερα δεν έχει φύγει.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες της βραδιάς εδώ.
Κείμενο - φωτογραφίες: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.