Οι Thievery Corporation επιστρέφουν φέτος, τρία χρόνια μετά το Saudade, με το καινούριο τους άλμπουμ The Teple of I & I. Το Temple of I & I, πλην δυο εξαιρέσεων, αποτελεί ένα άλμπουμ συνεργασιών, μια συλλογή με την υπογραφή των Thievery Corporation. Το δίδυμο από την Ουάσιγκτον παρουσιάζει μια δουλειά πιο ρυθμική από ποτέ, με περισσότερα reggae και dub στοιχεία απ' ότι συνήθως, κάτι που μπορείς να περιμένεις από την αρχή, βλέποντας το εξώφυλλο.
Κι αν δεν το περιμένεις, σε βάζει για καλά στο κλίμα η εισαγωγή του πρώτου κομματιού, Thief Rockers, στο οποίο συμμετέχει ο Zee κι είναι ένα καθαρά dub κομμάτι, με έντονα reggae στοιχεία. Με τη Racquel Jones να δίνει reggae και hip hop στοιχεία, αλλά την παραγωγή να είναι κλασσική... thieveriκη, με τα εφφέ που το δίδυμο δεν αποχωρίζεται ποτέ και την αίσθηση καλοκαιρινού ξημερώματος, έρχεται το Letter to the Editor.
Καθαρά reggae, με την dub πάντα παρούσα και τα προαναφερθέντα εφφέ να δίνουν το δικό τους ηχόχρωμα, ακολουθεί το Strike the Roots παρέα με τον Notch. Αντίθετα, στο Ghetto Matrix έχουμε το πρώτο(!) trip hop κομμάτι του δίσκου, με τον Mr. Lif να ραπάρει ανεβάζοντας το ρυθμό του κομματιού.
Άλλο ένα κομμάτι με τον Notch, που δεν γινόταν να μην είναι reggae/ dub. Το True Sons of Zion, από τα κομμάτια που θυμίζουν root reggae στους στίχους, επιστροφή τις... παραδόσεις με μουσικές του παρόντος (ή και του μέλλοντος, τους λες και διαστημικούς τους Thievery). Και πάλι, ίσως για να υπάρχει αντίθεση και να "σπάει" η μουσική, ένα trip hop κομμάτι, ή μάλλον, ένα ηλεκτρονικό κομμάτι, από εκείνα που έκαναν τους Thievery γνωστούς παγκοσμίως: Αυτό είναι το The Temple of I & I, που έδωσε και το όνομα του στο άλμπουμ.
Το ίδιο μοτίβο ακολουθείται και στο Time + Space, με τα γαλλικά φωνητικά της Lou Lou Ghelichkhani να δίνουν ταυτόχρονα στο κομμάτι μια ξεχωριστή ατμοσφαιρικότητα και ζεστασιά, που "κάθεται" στην ήδη ατμοσφαιρική μουσική που συνθέτουν οι Thievery για το κομμάτι και σκαρώνουν μαζί ένα κομμάτι ραδιοφωνικό, κατάλληλο για "μικρές ώρες".
Παρέα με τη Shana Halligan μας λένε ότι Love Has No Heart, σ' ένα κομμάτι επίσης φτιαγμένο για τις μικρές ώρες, ατμοσφαιρικό ως αισθησιακό, για εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια που είστε οι δυο σας στην παραλία και μόνο το κύμα κι οι φωνές σας χαλούν την ησυχία.
Στο Lose to Find η trip hop φύση των Thievery συναντά την Ανατολή, όπως πολύ πετυχημένα το 'χουν κάνει τόσες φορές στο παρελθόν, σε αυτόν τον δίσκο ελάχιστα, αλλά κι όταν εμφανίζεται είναι σχεδόν κρυμμένη. Έτσι στο συγκεκριμένο, πρέπει μάλλον να ψάξεις πίσω από τα φωνητικά της Elin Melgarejo για να βρεις στα εφφέ και την μουσική κατεύθυνση του κομματιού τα στοιχεία εκείνα που σε φέρνουν από τη Τζαμάικα (βλ. πρώτα κομμάτια) σε νύχτες... αραβικές.
Κι ενώ αναρωτιόσουν αν θα αυτός ο δίσκος δεν θα έχει καθόλου instrumental κομμάτια, έρχεται το Let the Chalice Blaze, με τη φωνή να λειτουργεί ως "βοηθητική", ως συνοδεία της μουσικής και όχι το αντίθετο. Όσο για τη μουσική, ας πούμε απλά πως είναι ένα κομμάτι σαν εκείνα που έδωσαν στους Thievery την ταυτότητα τους και διαμόρφωσαν τον ήχο τους, τουλάχιστον σε σχέση με το πως τον αντιλαμβάνεται το κοινό.
Βλέποντας το όνομα Notch, ξέρεις ήδη τι θα ακούσεις. Reggae, dub κι ήχοι ατμοσφαιρικοί ξεπροβάλλουν, με στίχους που μιλούν για την τηλεόραση και όλα τα... μαζικά όπλα περισπασμών: Weapons of Distraction. Στους ίδιους ρυθμούς αλλά με τη Raquel Jones να δίνει ταυτόχρονα άρωμα Τζαμάικα και Ανατολής, έρχεται το ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο Road Block.
Πολιτικοποιημένο, αλλά hip hop αυτή τη φορά, το Fight to Survive, με τον Mr. Lif να ραπάρει πάνω σε ένα κομμάτι που ακροβατεί στα όρια trip hop και hip hop, με... ανεβοκατεβάσματα και τα εφφέ να έχουν στα instrumental σημεία τον πρώτο λόγο.
Babylon Falling: Η προσπάθεια των Thievery να κάνουν ένα δίσκο που, στιχουργικά, θα είναι κοντά στην αυθεντική reggae ήταν φανερή από την αρχή. Εδώ, ακούμε το πιο κοντινό σε root reggae κομμάτι τους, με τον Puma στα φωνητικά. Από την άλλη, σε πιο μοντέρνες reggae φόρμες, κρατώντας παράλληλα το χαρακτήρα της "κλασσικής" reggae, έρχεται ένα ακόμα κομμάτι με τον Notch -ο οποίος κατέχει τη "μερίδα του λέοντος" σε σχέση με τις άλλες συνεργασίες. Ο δέκατος δίσκος των Thievery κλείνει όπως ξεκίνησε, με το Drop Your Guns.
Οι Thievery Corporation δημιουργούν στο Temple of I & I τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο τους, με ύμνους προς τον Jah και έντονη rastafari αισθητική, που περπατά παράλληλα με την ατμοσφαιρικότητα και τους trip hop ήχους, με τις εξ Ανατολής επιρροές τους να είναι αχνές αυτή τη φορά, αλλά πάντα εκεί. Το καλοκαίρι θα τα ακούσουμε και ζωντανά, σε Αθήνα, σε Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, κι έχουμε μια αίσθηση ότι γι ακόμη μια φορά θα μας παρασύρουν στο ρυθμό τους.
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.