Οι Lionize επιστρέφουν πιο γκαζωμένοι και groovy από ποτέ με το έκτο άλμπουμ τους, Nuclear Soul [ΚΡΙΤΙΚΗ]
Το άλμπουμ ξεκινά με μια keyboard εισαγωγή βγαλμένη από τα 60s που δίνει τη θέση της σε κάτι λίγο από glam και κάτι λίγο από funk: Αυτό είναι το Darkest Timeline, το πρώτο κομμάτι του δίσκου που σου δίνει και μια γεύση για το τι ακολουθεί, σε κρατάει εκεί μέχρι να τελειώσει ολόκληρο το άλμπουμ.
Με ένα σόλο σε ντραμς και cowbell ξεκινά το Face of Mars, ένα κομμάτι που αν είχε τις μπασογραμμές του Ανδρέα, θα πιστεύαμε πως είναι Nightstalker. Δεν είναι όμως, καθώς είναι επηρεασμένο και από το southern χαρακτήρα συγκροτημάτων όπως οι Clutch (εξάλλου, στην παραγωγή ήταν ο Jean Paul Gaster των Clutch).
Η ακουστική κιθάρα και η φωνή του Nathan Bergman δίνουν το σύνθημα, σε ένα κομμάτι που θυμίζει metal μπαλάντα στα τέλη των 80s, με το attitude του ροκ των 60s να είναι διάχυτο. Το κομμάτι λέγεται Fire in Athena, και αποτελεί έναν απολογισμό των εμπειριών που σύλλεξαν οι Lionize την περίοδο που πέρασαν πέρυσι στην Ελλάδα, εμπειρίες που τους έβαλαν στη διαδικασία να σκεφτούν την παρούσα πολιτική κατάσταση της χώρας τους και το πως αυτή επηρεάζει τον υπόλοιπο κόσμο.
Με μια... παράξενη εισαγωγή ξεκινά το Power Grid, μέχρι να μπει δυναμικά με ένα clutch-ικού τύπου ταυτόχρονο μπάσιμο κιθάρας και ντραμς, ένα κομμάτι που αν δεν ήταν heavy rock θα μπορούσε να 'ναι funky, με ξεσηκωτικό groove και μια ακόμα δόση 80ίλας που τόσο δείχνει να γουστάρει η μπάντα.
Ain't It a Shame, μας λένε οι Lionize σε ένα κομμάτι που ξεκινά με keys και μια μικρή κιθαριστική συγχορδία που δίνουν τι θέση τους σε φωνή και τύμπανα, με "τσιμπήματα" στα πλήκτρα που δίνουν μια απαραίτητη ψυχεδέλεια η οποία γενικά θα λέγαμε πως δεν κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της σε αυτό το άλμπουμ. Εδώ το ρεφρέν θα μπορούσαμε -με λίγη φαντασία- να πούμε πως μας θυμίζει τους Queen.
Από την άλλη, η εισαγωγή του Election Year θα μπορούσε να είναι από τους... ανατολίτες Muse, οι Lionize όμως είναι εκεί για να μας θυμίσουν πως δεν "ντρέπονται" να φανερώνουν τις επιρροές τους, αλλά κι ούτε διστάζουν να δώσουν τον δικό τους, ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάθε κομμάτι. Έτσι και το Election Year ξεκινά δυναμικά, κατεβάζει ταχύτητα, και ξανά γκαζώνει για να σε παρασύρει μέχρι το τέλος του δρόμου.
Στο ίδιο πολιτικό μοτίβο και με τα 60s - 70s πλήκτρα ξανά στο προσκήνιο στην εισαγωγή, έρχεται το March of the Clones (θα μπορούσε να 'ναι και Clowns). Ξεσηκωτικό, με την απαραίτητη γκρούβα από τη μία και χαρακτηριστικά heavy από την άλλη, σε αυτό το κομμάτι συναντούμε και αρκετή από την ψυχεδέλεια που μας έλειπε.
Το Let You Down ξεκινά ως μια blues rock μπαλάντα, με εναλλαγές σε πιο "βαρύ" ήχο, αλλά όχι και στην ταχύτητα, ενώ εδώ συναντούμε για πρώτη φορά ξεκάθαρα τις χαρακτηριστικές δυο φωνές των Lionize, τόσο του Bergman, όσο και του πληκτρά Chris Brooks.
Η... χαμένη ψυχεδέλεια είναι ακόμα πιο έντονη στο μόλις ενός λεπτού (1:03 για την ακρίβεια) The Mad Scientist of Sunshine, ένα κομμάτι ορχηστρικό που, πιθανόν, να παίζει το ρόλο "εισαγωγής" στο κομμάτι που δίνει το όνομα του στον τίτλο του άλμπουμ: Nuclear Soul, ένα κομμάτι που ακροβατεί μεταξύ Pink Floyd και Led Zeppelin, με δίχτυ ασφαλείας την εξαιρετική σύλληψη κι εκτέλεση από τη μπάντα που το γέννησε, τους Lionize.
Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το Blindness to Danger. Εκεί που νόμιζες δηλαδή πως θα κλείσει με μπαλάντα, έρχονται οι 80s metal επιρροές του συγκροτήματος για να σε πετάξουν όρθιο ακόμα μια φορά χωρίς να ξέρεις αν θέλεις να σπάσεις το σβέρκο σου από το headbanging ή να σπάσεις τα πλευρά σου μέσα σε mosh pit. Αλλά, για να μην σε αφήσουν με την απορία, οι Lionize έχουν φροντίσει να κλείνουν ομαλά το δίσκο, με μια πανδαισία ήχων από όλη τη μπάντα που κλείνει σχεδόν χορωδιακά, αλλά χωρίς να τραγουδούν, το κομμάτι.
Οι Lionize προσπάθησαν για την έκτη κατά σειρά ολοκληρωμένη δουλειά τους να προσεγγίσουν τη σύνθεση με μια φρέσκια ματιά, σε μια πλήρη αναθεώρηση του όρου "rock n' roll". Δεν διστάζουν να πάνε τον ήχο τους ένα βήμα παραπέρα, μιας και, στην τελική πάντα οι ίδιοι θα είναι και η μουσική τους θα 'χει πάντα αυτόν τον "έξαλλο" heavy, αλλά groovy, rock n' roll και funky ταυτόχρονα χαρακτήρα. Μέσα σε όλα τα μουσικά βέβαια, δεν σιωπούν, αντίθετα εμφανίζονται αφυπνισμένοι και δημιουργούν τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο τους, σε ένα χρονικό σημείο που όλη η υφήλιος, αλλά κυρίως η γενέτειρα τους, χρειάζεται φωνές που θα αντισταθούν τις πολιτικές Τραμπ.
*Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο και για free streaming μέσω του Stoned Meadow of Doom στο YouTube. Συμβουλή μας, ακούστε, αγοράστε, στηρίξτε.
**Σε λίγες μέρες έρχεται και συνέντευξη των Lionize στον Summer Rain. Μείνετε συντονισμένοι!
Διάβασε ακόμα:
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.