Το In-Edit Festival ξεκινά σήμερα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και ο Summer Rain παρουσιάζει τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν την 1η ημέρα του φεστιβάλ
Ξεκινάμε με τη σημερινή, Σάββατο 4 Νοεμβρίου, που αποτελεί και την πρεμιέρα του φετινού In-Edit Festival με πέντε προβολές (η παρουσίαση είναι με τη σειρά της σκηνής στην οποία είναι η προβολή -main stage και upper stage- και χρονική).
Σήμερα λοιπόν, όποιος βρεθεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση θα μπορέσει να παρακολουθήσει τα:
Κεντρική Σκηνή (Main Stage)
The Public Image Is Rotten - 18:00
One More Time With Feeling - 20:15
Μικρή Σκηνή (Upper Stage)
Gimme Danger - 17:30
The Man from Mo'Wax - 19:45 (παρουσία του James Lavelle)
Raving Iran - 22:15
The Public Image is Rotten
Tabbert Fiiller, 105', ΗΠΑ, 2017
O John Lydon, γνωστός ως Johnny Rotten, θυμάται, φιλοσοφεί, αφηγείται, σχολιάζει, διαμαρτύρεται και αναπολεί την εποχή που ακολούθησε τη διάλυση των Sex Pistols. Η ιστορία και η εποχή των Public Image Ltd., σε μία απολαυστική αφήγηση του ιδρυτή της. Προσδεθείτε!
Μετά τη διάλυση των Sex Pistols, ο τραγουδιστής της μπάντας, John Lydon, γνωστός ως Johnny Rotten, ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει την επόμενη πρόκληση. Οι Sex Pistols, μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες στην ιστορία της ροκ εν ρολ μουσικής, ταρακούνησε και καθόρισε την μουσική της δεκαετίας του '70 και όχι μόνο. Αλλά το επόμενο βήμα του Lydon ήταν οι Public Image Ltd. Μία μπάντα που συγκέντρωσε έναν "στρατό" θαυμαστών, πέρασε από δεκάδες αλλαγές τόσο στη σύνθεσή της όσο και στο στυλ της και καθιερώθηκε με κομμάτια όπως τα Public Image, Flowers of Romance και βέβαια This Is Not a Love Song. Ο Lydon θυμάται, φιλοσοφεί, αφηγείται, σχολιάζει, διαμαρτύρεται και αναπολεί εκείνα τα χρόνια. Την ιστορία συμπληρώνουν αφηγήσεις πρώην και νυν μελών (ακόμη και του Ginger Baker) κλείνοντας τα κενά ή προσθέτοντας τις δικές τους οπτικές. Μπορεί ο κύριος Lydon να είναι πιο διαλλακτικός από την εποχή του Anarchy in the UK, παραμένει όμως ένας αιχμηρός, πνευματώδης, οξύς και διασκεδαστικός τύπος. Προσδεθείτε!
Διάβασε ακόμα:
One More Time With Feeling
Andrew Dominik, 112', USA, 2016
Θεωρήθηκε ως ένα αριστούργημα μουσικής, εικόνων, και ακατέργαστων συναισθημάτων. Το ντοκιμαντέρ αυτό, μία σπουδή στο ερμηνευτικό ταλέντο του Nick Cave, καταγράφει την περίοδο της δημιουργίας του Skeleton Tree, του δέκατου έκτου δίσκου των Nick Cave & the Bad Seeds, το οποίο δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε στο πλαίσιο μίας προσωπικής τραγωδίας. Γυρισμένο σε μαύρο και άσπρο (με εκπλήξεις χρώματος), το αποτέλεσμα είναι μία εύθραυστη, ακατέργαστη και ειλικρινής κατάθεση ενός καλλιτέχνη που προσπαθεί να βρει το δρόμο του μέσα από το σκοτάδι.
Διάβασε ακόμα:
Λεπτομέρειες για την επιστροφή των Nick
Cave & The Bad Seeds
Gimme Danger
Jim Jarmusch, 108', USA, 2016
Ο Jim Jarmusch συναντά τους Stooges σε ένα ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει με επιμέλεια το πλαίσιο της πιο εκκεντρικής μπάντας στην ιστορία του rock n' roll. Το Gimme Danger είναι ένα μεγαλοφυές ντοκιμαντέρ που καταγράφει ολόκληρη την ιστορία του συγκροτήματος που σήμερα θεωρείται "μύθος" αλλά στην εποχή του αντιμετωπίστηκε σαν αποτυχία.
Χωρίς να επιχειρεί στιγμή να είναι αντικειμενική, η ταινία αποκαλύπτει την ένταση, την αντιδραστικότητα, την ιδιοτροπία και την ιδιοφυΐα των τεσσάρων μελών της πρωτο-πανκ μπάντας, ξεκινώντας από το τέλος: την ημέρα που οι Stooges διαλύθηκαν και επέστρεψαν στα πατρικά τους σπίτια. Το Gimme Danger καταγράφει τους λόγους δημιουργίας των Stooges, όσους τους επηρέασαν (MC5, Bitches Brew, James Brown) αλλά και όσους επηρέασαν (ολόκληρη την πανκ σκηνή) αλλά και εκατοντάδες μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες. Χωρίς βέβαια να αποκρύπτει τα σκοτεινά σημεία (ναρκωτικά, συλλήψεις, προκλητικός γυμνισμός και κόντρες), προτιμά να αναδείξει τον επαναστατικό ρόλο της μπάντας που όπως λέει ο Iggy Pop όταν τον ρωτάνε για τη συνεισφορά των Stooges στην μουσική, απαντά "Νομίζω βοηθήσαμε να τελειώσουν τα 70s".
Διάβασε ακόμα:
The Man from Mo'Wax
Matthew Jones, 110', UK/Japan/USA, 2016
Ένα ντοκιμαντέρ για έναν Dj που αποτελεί σημείο αναφοράς για ολόκληρη την μουσική βιομηχανία: τον James Lavelle. Γυρισμένο κατά τη διάρκεια τριών δεκαετιών γεμάτων αλλαγές και μετατοπίσεις, όπου τα τρελά όνειρα ενός νεαρού αγοριού έρχονται σε σύγκρουση με τις φιλίες του, σε μία προσπάθεια κατάκτησης του μουσικού στερεώματος.
Μια απίστευτη, θυελλώδης και γεμάτη εντάσεις ζωή και καριέρα, περνάνε μπροστά από τα μάτια μας όσο οι επιτυχίες έρχονται και φεύγουν, φιλοδοξίες καταρρίπτονται, φιλίες καταρρέουν και ένα αγόρι που αρνείται να ενηλικιωθεί, αναγκάζεται να συμφιλιωθεί με τα λάθη 25 χρόνων. Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι επιπλέον μία εξερεύνηση της ουσίας της μουσικής επιτυχίας, των διαρκών δοκιμών και δοκιμασιών που αυτή συνεπάγεται.
Υλικό αρχείου που δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ πριν και αποκλειστικά προσωπικά βίντεο των James Lavelle και DJ Shadow, δημιουργούν μία "δεξαμενή υλικού" περίπου 700 ωρών που αποτυπώνουν κάθε πτυχή της εκπληκτικής παρουσίας του Lavelle και της προσωπικής του διαδρομής, γεμάτης με διαδοχικές επιτυχίες και αποτυχίες. Προσπερνώντας τις αρχικές δυσκολίες με την παγκοσμίου φήμης δισκογραφική του MoWax, που αποτελεί συνώνυμο της trip-hop μουσικής, έγινε εκατομμυριούχος στα 21 και ίδρυσε τους UNKLE αποσπώντας τα εύσημα των DJ Shadow, Thom Yorke, Ian Brown, Joshua Homme και Richard Ashcroft. Δίνοντας μία διαρκή μάχη ανάμεσα στη τέχνη και την εμπορικότητα, ο James εξελίσσεται από επαγγελματίας του Artist & Repertoire σε έναν ανεξάρτητο καλλιτέχνη, άξιζε όμως το τίμημα;
Raving Iran
Susanne Regina Meures, 85', Switzerland, 2016
Ο παραλογισμός της προσπάθειας να κάνεις house μουσική στο ισλαμικό Ιράν. Ο Amoosh και ο Arash ξεκινούν το γεμάτο ενθουσιασμό ταξίδι τους από τη μία μουσική σκηνή στην άλλη, ένα ταξίδι που μοιάζει να ξεπερνάει ακόμη και τις πιο ακραίες οργουελικές ιστορίες. Όταν το ελβετικό Street Parade Festival τους προσκαλεί να παίξουν στη διάρκειά του, τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχεται η ανησυχία.
"Είμαι φοβισμένος. Την τελευταία φορά η αστυνομία με χτύπησε σχεδόν μέχρι θανάτου."
"Δε θέλω να ταξιδέψω εκατοντάδες χιλιόμετρα για να καταλήξω ξανά σε μία φυλακή..."
Φράσεις που δεν θα ακούγονταν ποτέ σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά εκεί, είναι διαφορετικά. Το Raving Iran, καταγράφει τον παραλογισμό που κρύβει η προσπάθεια να κάνεις house μουσική στο ισλαμικό Ιράν. Σε αυτόν τον κόσμο, η μυστικότητα είναι ο πρώτος κανόνας: χρειάζεσαι έναν σύμμαχο αν θες να χορέψεις. Το Raving Iran λέει μία ιστορία με γενναιότητα, κρατώντας όμως όλες τις προφυλάξεις (μέρος του ντοκιμαντέρ είναι γυρισμένο με κινητά τηλέφωνα, για λόγους ασφαλείας). Ο Amoosh και ο Arash (μουσικά γνωστοί ως Blade και Beard) είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της επικίνδυνης οδύσσειας και αφηγούνται το δύσκολο ταξίδι τους γεμάτο εμπόδια, απειλές, φόβο, φυλακίσεις και παρεξηγήσεις. Βέβαια, υπάρχουν και σοκαριστικές στιγμές εμπλοκής με το γραφειοκρατικό ολοκληρωτισμό, που θυμίζουν το οργουελικό 1984 (η επίσκεψή τους στο Υπουργείο Πολιτισμού και Ισλαμικής Καθοδήγησης για να ζητήσουν άδεια εξόδου από τη χώρα, θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τόσο τραγική). Όταν το ελβετικό Street Parade Festival τους προσκαλεί να παίξουν στη διάρκειά του, τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχεται η ανησυχία. Μία πόρτα (οριστικής;) εξόδου ανοίγει: Φεύγουμε;
Διάβασε ακόμα:
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.