Γι ακόμα μια ημέρα, ο Summer Rain παρουσιάζει το πλήρες πρόγραμμα του In-Edit Festival στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και δεν σε αφήνει να πας... αδιάβαστος στις σημερινές προβολές
Άλλες πέντε προβολές, τέσσερις "καινούριες" και μία για δεύτερη φορά, για όσους δεν πρόλαβαν να δουν το αριστουργηματικό One More Time With Feeling το βράδυ του Σαββάτου. Με χρονολογική και "αιθουσιακή" σειρά λοιπόν, ακολουθούν οι προβολές της Δευτέρας 6 Νοεμβρίου.
Κεντρική Σκηνή (Main Stage)
One More Time With Feeling - 19:00
Eagles of Death Metal: Nos Amis - 21:30
Μικρή Σκηνή (Upper Stage)
Charles Bradley - Soul of America - 17:30
B-Movie: Lust and Sound in West Berlin 1979-89 - 19:15 (ακολουθεί συζήτηση με τον Mark Reeder)
Yallah! Underground - 21:30 (ακολουθεί live performance από τους Μaii and Zeid)
One More Time With Feeling
Andrew Dominik, 112', USA, 2016
Θεωρήθηκε ως ένα αριστούργημα μουσικής, εικόνων, και ακατέργαστων συναισθημάτων. Το ντοκιμαντέρ αυτό, μία σπουδή στο ερμηνευτικό ταλέντο του Nick Cave, καταγράφει την περίοδο της δημιουργίας του Skeleton Tree, του δέκατου έκτου δίσκου των Nick Cave & the Bad Seeds, το οποίο δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε στο πλαίσιο μίας προσωπικής τραγωδίας.
Γυρισμένο σε μαύρο και άσπρο (με εκπλήξεις χρώματος), το αποτέλεσμα είναι μία εύθραυστη, ακατέργαστη και ειλικρινής κατάθεση ενός καλλιτέχνη που προσπαθεί να βρει το δρόμο του μέσα από το σκοτάδι.
Διάβασε ακόμα:
Λεπτομέρειες για την επιστροφή των Nick
Cave & The Bad Seeds
Eagles of Death Metal: Nos Amis (Our Friends)
Colin Hanks, 84', ΗΠΑ, 2017
Η συναυλία των Eagles of Death Metal στις 13 Νοεμβρίου 2015, στο Bataclan, στο Παρίσι, διακόπηκε βίαια. Τα μέλη της μπάντας, θυμούνται τα τραγικά γεγονότα ενώ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο Παρίσι για να ολοκληρώσουν τη συναυλία, τόσο για τους θαυμαστές τους όσο και για τους ίδιους.
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τους Eagles of Death Metal, την ροκ μπάντα από την Καλιφόρνια, ενώ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο Παρίσι για να ολοκληρώσουν τη συναυλία της 13ης Νοεμβρίου 2015, η οποία διακόπηκε βίαια όταν εισέβαλαν στο συναυλιακό χώρο του Bataclan ένοπλοι τρομοκράτες, αφήνοντας πίσω τους 89 νεκρούς. Η σχέση ανάμεσα στα δύο ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, τον Jesse Hughes και τον Josh Homme αλλά και η άρρηκτη σχέση της μπάντας με τους θαυμαστές της από την αρχή της πορείας της, αναδεικνύονται μέσα σε αυτή την αναπόφευκτα συγκινητική ταινία.
Η σχέση αυτή, σε συνδυασμό με την ανάγκη για βοήθεια των επιζώντων του Bataclan να αντιμετωπίσουν τις σωματικές και ψυχολογικές τους πληγές, οδήγησε την μπάντα στο να επιστρέψει στο Παρίσι, αρχικά για να εμφανιστεί με τους U2 στη συναυλία που διοργανώθηκε τρεις εβδομάδες μετά τις επιθέσεις και στη συνέχεια για να ολοκληρώσουν τη συναυλία της 13ης Νοεμβρίου, στο χώρο του Olympia.
Charles Bradley: Soul Of America
Poull Brien, 75', ΗΠΑ, 2012
Με αφετηρία τα 62α γενέθλιά του, το συγκινητικό αυτό ντοκιμαντέρ, καταγράφει το σπουδαίο ταξίδι του τραγουδιστή Charles Bradley κατά τη διάρκεια των συναρπαστικών και καθοριστικών μηνών μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου "No Time for Dreaming". Μία συγκινητική ιστορία για έναν σπουδαίο ερμηνευτή, που περίμενε 48 ολόκληρα χρόνια για να δει τα όνειρά του να πραγματοποιούνται.
Εγκαταλείφθηκε ως παιδί και έζησε ως άστεγος, αλλά κόντρα στην φτώχεια και τις κακουχίες, ο Charles Bradley δεν εγκατέλειψε ποτέ το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής, έτσι σε μία ηλικία που άλλοι σταματούν να κυνηγούν τα όνειρά τους, εκείνος απομακρύνθηκε από τις διασκευές του James Brown που τραγουδούσε για περίπου μισό αιώνα και επικεντρώθηκε στη διαμόρφωση της δικής του μοναδικής φωνής. Αναδυόμενα από μία από τις χειρότερες οικονομικά περιόδους της ιστορίας, τα βαθιά συναισθηματικά τραγούδια του Charles για την τραγωδία, την κατάρρευση του αμερικάνικου ονείρου και την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Η τεράστια επιτυχία του δίσκου του, άλλαξε για πάντα τη ζωή του. Μία συγκινητική ιστορία για έναν σπουδαίο ερμηνευτή, που περίμενε 48 ολόκληρα χρόνια για να δει τα όνειρά του να πραγματοποιούνται.
Διάβασε ακόμα:
Jörg A. Hoppe/ Klaus Maeck/ Heiko Lange, 92', Γερμανία, 2015
Μουσική, τέχνη και χάος στο δυτικό Βερολίνο της δεκαετίας του '80. Η περίκλειστη πόλη είναι ιδανικό έδαφος για την ανάδειξη μίας μοναδικής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ποπ υπο-κουλτούρας. Πριν τη πτώση του Τείχους, όλα έμοιαζαν εφικτά. Ένα ιλιγγιώδες κολάζ με ανέκδοτο υλικό από μία ξέφρενα δημιουργική δεκαετία, που ξεκίνησε με πανκ και κατέληξε στο πρώτο Love Parade, μίας πόλης που οι μέρες είναι μικρές και οι νύχτες ατελείωτες.
O Blixa Bargeld, αδύνατος σαν στέκα, μεθάει τους θαμώνες του μπαρ Risiko, ενώ ο βλοσυρός Nick Cave συλλέγει "German Gothic" στο τοίχο του δωματίου του, σε ένα διαμέρισμα του Βερολίνου. Η Gudrun Gut, χαλαρή, στέκεται έξω από το Dschungel και μετράει τα κλαμπ που μπορείς να πας στις δύο το πρωί, ενώ οι Tödliche Doris τραγουδούν στην αφιλόξενη Potsdamer Platz. Κάπου εκεί, ανάμεσα στο Τείχος και τα οδοφράγματα, τα παλιά κτίρια και τα καινούρια, τις Mania D και τον Westbam, βρίσκεται ο Mark Reeder από το Μάντσεστερ.
Κυριευμένος από την αγάπη του για την αντισυμβατική ηλεκτρονική μουσική, αυτός ο Βρετανός μουσικός, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρίας και ενθουσιώδης φετιχιστής, έφτασε στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του '70, για να κινηματογραφήσει όσα θα ζούσε εκεί. Ο τεράστιος όγκος εικόνων και ηχογραφήσεων, μονταρίστηκε από τους Jörg A. Hoppe, Klaus Maeck και Heiko Lange, και το αποτέλεσμα είναι αυτό: B-Movie, Lust and Sound in West-Berlin (B-movie: Πάθη και Ήχοι από το Δυτικό Βερολίνο), ένα ντοκιμαντέρ και μία δήλωση αγάπης σε ένα. Μία τόσο αξέχαστη όσο και καταστροφική εμπειρία για όσους το έζησαν αλλά και μία αποκάλυψη για όσους έφτασαν στην πόλη έκτοτε.
Yallah! Underground
Farid Eslam, 85', Τσεχία/Γερμανία/UK/Αιγυπτος/Καναδάς/ΗΠΑ, 2016
Yallah! στα αραβικά σημαίνει Πάμε! και το ντοκιμαντέρ αυτό ακολουθεί μερικούς από τους πιο σημαντικούς και πρωτοπόρους αντιπροσώπους της εναλλακτικής αραβικής κουλτούρας από το 2009 μέχρι το 2013, καταγράφοντας τη δουλειά τους, τα όνειρά τους και τους φόβους τους, στις σύγχρονες αραβικές κοινωνίες.
Σε ένα σημείο του κόσμου γεμάτο ένταση, οι νέοι καλλιτέχνες, προσπαθούν εδώ και χρόνια να εκφραστούν ελεύθερα και να προωθήσουν απελευθερωμένες αντιλήψεις για τις κοινωνίες στις οποίες ζουν. Κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης (τέλη του 2010), όπως πολλοί άλλοι νέοι της γενιάς τους, οι ντόπιοι καλλιτέχνες, δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες για το μέλλον και το εξέφρασαν βγαίνοντας στους δρόμους.
Παρολαυτά, μετά από χρόνια αναταραχών και κοινωνικής αστάθειας, οι νέοι Άραβες, καλούνται να αντιμετωπίσουν όχι μόνο παλιά αλλά και νέα προβλήματα, χωρίς ποτέ να χάνουν τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον.
Διάβασε ακόμα:
Τι θα δούμε σήμερα στο In-Edit Festival Athens Edition (4/11)
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.