Treeπ Into the Void - Treeπ Into the Void [ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ]

Ακούσαμε το ντεμπούτο EP των νεοσύστατων Treeπ into the Void: Post rock και "ενέσεις" ψυχεδέλειας, με ελληνικό στίχο, σε έναν ξεχωριστό συνδυασμό

Ο ελληνικός στίχος, ειδικά τα τελευταία χρόνια με την άνοδο της "σκληρής" σκηνής, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο είδος προς εξαφάνιση, σε ό,τι αφορά πάντα την underground σκηνή. Κάπου εκεί όμως, έρχονται οι Treeπ into the Void και αλλάζουν το τοπίο.

Δημιουργημένοι ουσιαστικά πριν από μερικούς μήνες, η πενταμελής ομάδα των Treeπ into the Void κυκλοφόρησε ήδη στις αρχές του φθινοπώρου το πρώτο της και ομώνυμο EP, δοκιμάζοντας κάτι που λίγοι έχουν δοκιμάσει στο παρελθόν: Να γράψουν post rock με ελληνικό στίχο. Κι όχι μόνον αυτό, καθώς η μουσική τους είναι επηρεασμένοι τόσο από τη psych και τη stoner rock, όσο και από τη space, την kraut και την progressive rock.

Το EP μάλιστα ξεκινά με ήχους ανατολίτικους κι ελληνικούς, Σμυρνιώτικους θα μπορούσε κανείς να πει, εξαιρετικά ατμοσφαιρικούς. Το κομμάτι είναι το Ωδή στην Ε., και αμέσως μετά την εισαγωγή έρχεται ένα σχεδόν στρατιωτικό εμβατήριο στα ντραμς, κάνουν μπάσιμο και τα πλήκτρα και η πανδαισία αυτή ολοκληρώνεται με τα φωνητικά που μοιάζουν να έρχονται έξω από αυτόν τον κόσμο. Μια ιδιαίτερα δυναμική αρχή που σε τραβάει από την πρώτη μελωδία.


Με έντονο post rock και grunge ύφος και άρωμα ελληνικής ροκ των 90s, κάτι από μια ονειρική συνάντηση Alice in Chains και Διάφανων Κρίνων, έρχεται το Ενέργειες Γυροφέρνουν. Μια ηλεκτρική εισαγωγή γεμάτη ενέργεια, λίγο πριν η ταχύτητα μειωθεί για να μπουν τα φωνητικά, επιβλητικά και πομπώδη -με την πιο θετική έννοια του όρου- για να δώσουν τον ξεχωριστό χαρακτήρα των Treeπ into the Void.


Στο Έλα 'Δω, μία οι ανάσες και μία τα τύμπανα δίνουν το ρυθμό, με τις κιθάρες και τα keys να προσθέτουν μια ξεχωριστή ατμοσφαιρικότητα, το κομμάτι ίσως με την μεγαλύτερη εσωτερικευμένη ενέργεια, μικρές εκρήξεις κάτω από το έδαφος, αρκετές για να σε ταρακουνήσουν.


Το EP ολοκληρώνεται με το κομμάτι Έρεβος, το οποίο ξεκινά με μια εισαγωγή που θυμίζει κάτι από My Sleeping Karma και κάτι από Ενδελέχεια, μια μπαλάντα που εκρήγνυται και γίνεται τραγούδι - καταιγίδα, από εκείνες τις καταιγίδες του φθινοπώρου που σε χτυπούν εκεί που δεν το περιμένεις κι αντί να τρέξεις να κρυφτείς αφήνεις το νερό να τρέξει κρύο σε όλη τη ραχοκοκκαλιά σου.


Συνολικά, οι Treeπ into the Void παράγουν έναν δίσκο ιδιαίτερης δυναμικής, μη διστάζοντας να ρισκάρουν με τον ελληνικό στίχο σε μια "αγγλοκρατούμενη" περιοχή του μουσικού χάρτη. Ένα EP που ελπίζουμε να αποτελέσει την αρχή μιας γεμάτης και ξεχωριστής μουσικής ιστορίας, ενός συγκροτήματος για το οποίο θα μιλάμε για πολλά χρόνια ακόμα.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου