Μια μοναδική και ξεχωριστή συνέντευξη με τους Empty Frame, λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Ίλιον Plus για να παρουσιάσουν το νέο τους άλμπουμ, Who Wants to Ride the Horse
Πριν μερικές ημέρες κυκλοφόρησε το νέο σας άλμπουμ, τρίτο συνολικά, το οποίο όπως αναφέρετε αποτελεί "την κορύφωση μίας δημιουργικής πορείας τεσσάρων ετών". Ποια είναι τα συναισθήματα που πλέον μοιράζεστε αυτή τη δημιουργία με το κοινό;
Υπερηφάνεια για το αποτέλεσμα κι ανυπομονησία να το μοιραστούμε ζωντανά με παλιούς και καινούριους φίλους της μπάντας.
Σε όλο το άλμπουμ είναι φανεροί οι έντονοι κοινωνικοί και πολιτικοί προβληματισμοί σας. Ποιο είναι το μήνυμα που περνά το Who Wants to Ride the Horse;
Πάντα αισθανόμασταν την ανάγκη να σχολιάσουμε, να κριτικάρουμε, να ειρωνευτούμε την πραγματικότητα. Το Who Wants To Ride The Horse, όπως και οι προηγούμενοι δίσκοι μας, έχει σημεία προβληματισμού, έχει σχολιασμό, έχει προσωπικά βιώματα, αδιέξοδα, αλλά και ελπίδα. Το άλογο είναι σύμβολο ελευθερίας, αλλά και σύμβολο υποτέλειας. Σου δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγεις, αλλά συνάμα σε απειλεί και σε προκαλεί να το δαμάσεις. Το άλογο μπορεί να είναι το αφεντικό σου, ο περιορισμός των δικαιωμάτων σου, η αδικία, η αδιαφορία. Μπορεί, όμως να είναι ο δρόμος για να ξεσπάσεις, να αντιδράσεις, να δράσεις. Εμείς, όμως, πάντα προτιμούμε να μην υπαγορεύουμε το μήνυμα. Καλύτερα να ερμηνεύσει ο αναγνώστης το δίσκο όπως θέλει και εμείς είμαστε πάντα ανοιχτοί να συζητήσουμε μαζί του!
Με το άλμπουμ αυτό έχετε πετύχει, κατά τη γνώμη μου, μια εξαιρετική ισορροπία μεταξύ σκοταδιού - φωτός, κυνισμού και λυρικότητας, με στίχους αλλά και μουσική. Ήταν από την αρχή αυτός ο σκοπός ή έτσι εξελίχθηκε στην πορεία;
Ένα άλμπουμ δε μπορεί για μας να είναι μονοδιάστατο. Προσπαθούμε να εκφραστούμε και να συμπεριλάβουμε σε μια συμπυκνωμένη φόρμα ενός τραγουδιού αυτά που νιώθουμε. Επομένως σε κάθε δίσκο επιζητούμε την ποικιλία, χωρίς όμως ένα περιοριστικό προσχεδιασμένο concept. Παράλληλα όμως θέλουμε να πιστεύουμε πως ο ήχος και η αισθητική μας είναι αναγνωρίσιμη.
Διάβασε ακόμα:
Empty Frame - Who Wants to Ride the Horse
[ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ]
Η μουσική που ακούμε φανατικά από μικροί μας έχει βοηθήσει στο να βλέπουμε τα πάντα με ανοιχτούς ορίζοντες και χωρίς παρωπίδες. Κι επειδή είμαστε 6 άτομα, θα ήταν περιοριστικό να βάλουμε τους εαυτούς μας σε μια διαδικασία διαλογής, οι ταμπέλες δε μας αφορούν, παρά μόνο στο δρόμο.
Αν σας ζητούσε κάποιος να περιγράψετε τη μουσική σας με μόνο μία λέξη, θα μπορούσατε να βρείτε κάποια;
Μάλλον θα επιλέγαμε ότι είναι απρόβλεπτη. Με την άνεση ότι δεν εγκλωβιζόμαστε σε ένα μουσικό στυλ, αναπτύσσουμε κάθε ιδέα που έρχεται στο studio, όσο "περίεργη" και αν φαίνεται. Το τελικό αποτέλεσμα, η ολοκλήρωση του τραγουδιού, μας αφήνει και εμάς πολλές φορές μια αίσθηση του πως στα κομμάτια καταλήξαμε εδώ!
Στις 23/3 έρχεται και η επίσημη, πρώτη παρουσίαση του δίσκου, στο Ίλιον Plus. Πως νιώθετε που θα επικοινωνήσετε για πρώτη φορά live τη νέα σας μουσική;
Ενθουσιασμό, ανυπομονησία, αποφασιστικότητα, άγχος, προσμονή.
Θα υπάρξει και συναυλιακή συνέχεια την άνοιξη ή το καλοκαίρι;
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Συζητάμε ήδη με διάφορα festival που γίνονται ανά την Ελλάδα για το καλοκαίρι και σχεδόν έχει κλείσει άλλη μια εμφάνιση στην Αθήνα τον Μάιο.
Οι συναυλίες και η επαφή με το κοινό αποτελούν έμπνευση για τη θεματική σας;
Δεν θα το λέγαμε έμπνευση, είναι όμως πηγή οξυγόνου για εμάς. Θεωρούμε τη σκηνή τον φυσικό χώρο του μουσικού. Εκεί μπορείς να επικοινωνήσεις με τον κόσμο, να ανταλλάξεις απόψεις, να μετρήσεις τις δυνάμεις σου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να παίζεις ένα live και να έρχεται κόσμος, ο οποίος κάθεται, σε ακούει με προσοχή και μετά πάει στον πάγκο σου και αγοράζει τη δουλειά σου. Έχει κάνει ήδη την επαφή και έχει ξεκινήσει ήδη το όμορφο ταξίδι της αλληλεπίδρασης. Για αυτό εμείς λέμε πάντα στο κοινό "Αφήστε τα like και ορμήστε στα live"!
Γενικότερα, μέσω της μουσικής σας, εκφράζετε κοινωνικά μηνύματα. Θεωρείτε πως η μουσική έχει ακόμα τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα, να ξεκινήσει μια κοινωνική επανάσταση, όπως είχε γίνει πχ στα 60s;
Η μουσική μπορεί να διαμορφώνει τις συνθήκες, απλά όχι σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλάζει την καθημερινότητα μιας κοινότητας ανθρώπων και γίνεται φορέας ονείρων. Όταν κάτι όμως γίνει σλόγκαν, χάνει τη δύναμή του και περνάει στην απέναντι πλευρά. Δυστυχώς είναι πιο βολικό για μερικούς να κάνουν like σε μια συναυλία από το να είναι απλά εκεί.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, η ελληνική εναλλακτική σκηνή -κυρίως η αγγλόφωνη- έχει γιγαντωθεί. Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για ένα μουσικό κίνημα;
Δυστυχώς δεν μπορούμε να μοιραστούμε την αισιοδοξία σου. Αν και υπάρχουν όντως πολλές και αξιόλογες μπάντες, αν και με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα όλο και περισσότερες καλές δουλειές μπορούν να βγουν, η δυνατότητα να φτάσει η μουσική αυτή σε ευρύ κοινό στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή μιας και ελάχιστοι σταθμοί και μέσα προβάλλουν αυτές τις δουλειές. Υπάρχουν σίγουρα κάποιες εξαιρέσεις οι οποίες κατάφεραν να φτάσουν σε ένα πιο ευρύ κοινό, αλλά χρειάζεται όλη αυτή η σκηνή να συνεργαστεί και να χτίσει έναν δικό της τρόπο υποστήριξης για να ακούγεται όλο και περισσότερο.
Νιώθετε πως αποτελείτε ένα από τα συγκροτήματα που έδωσαν το σύνθημα για να ξεκινήσει αυτή η εξάπλωση της εναλλακτικής σκηνής;
Όχι, δε θα παίρναμε πάνω μας έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, θα αδικούσαμε άλλους πολύ πιο σημαντικούς από μας.
Δες περισσότερες λεπτομέρειες για το επικείμενο live των Empty Frame στο Ίλιον Plus εδώ:
Παρουσίαση δίσκου από τους Empty Frame
στο Ίλιον Plus
*Η κεντρική φωτογραφία είναι του Νίκου Κατσαρού. Όλα τα δικαιώματα ανήκουν στον φωτογράφο και το συγκρότημα.
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.