Sadhus 'The Smoking Community' - Big Fish [ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ]

Οι Sadhus 'The Smoking Community' επιστρέφουν με το Big Fish πιο heavy και ισοπεδωτικοί από ποτέ, μετρώντας δεκάδες θύματα στο πέρασμα τους

Όταν ακούς το όνομα των Sadhus 'The Smoking Community', ξέρεις πολύ καλά τι πρόκειται να ακολουθήσει: Αβυσσαλέα riffs και στοιχειωτικά φωνητικά με μια γενικότερη αίσθηση του βάλτου που σε κυκλώνει. Από αυτό το mood δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, ο οποίος μιλάει για "μεγάλα ψάρια που τρώνε τα μικρά", αλλά με τον μοναδικό τρόπο της μπάντας -ο οποίος βέβαια γίνεται φανερός πριν καν τον ακούσεις, κοιτάζοντας και μόνο το artwork.

Το Big Fish έρχεται βαρύ και ισοπεδωτικό, αποτελούμενο από έξι κομμάτια βγαλμένα -μιας και μιλάμε για "ψάρια" από τις πιο σκοτεινές γωνιές του ωκεανού, κάτι που γίνεται φανερό από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο με παραμορφωμένες κιθάρες και ένα ουρλιαχτό να σκίζουν τον αέρα, στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, Hyper Roller -ή αλλιώς, ο... υπερ-στρίφτης.


Αργό, μακρόσυρτο, βασανιστικό έρχεται το Flesh κι εκεί νιώθεις τη σάρκα και το πετσί σου να διαπερνιούνται από μια απολαυστική ανατριχίλα καθώς τα βαριά riffs προχωρούν και τα σχεδόν τρομακτικά φωνητικά καταλαμβάνουν το μυαλό σου.


Ο θόρυβος του Lazarus θα μπορούσε να αναστήσει τον ίδιο τον Λάζαρο και τον Χριστό ακόμα, ή τουλάχιστον, μια πιο ζόμπι εκδοχή τους με σχισμένους χιτώνες και αίμα στο στόμα, κυνηγώντας μυαλά για το βραδινό τους γεύμα. Εξίσου αργό με το Flesh, εξίσου "εσωτερικά εκρηκτικό", σαν πυρηνική βόμβα, μια πυρηνική βόμβα ικανή να ξυπνήσει το Big Fish.


Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου έρχεται με μια εισαγωγή τόσο αργή που νομίζεις πως μέχρι να αρχίσει θα έχεις αρχίσει να αποσυντίθεσαι, κάνεις λάθος όμως, καθώς αυτή η διαδικασία ξεκινά μετά, εκεί που το ψάρι - τέρας παίζει μαζί σου, σε κυκλώνει και σε γυροφέρνει προκαλώντας σου ένα σφίξιμο στο λαιμό και τρυπώντας το κεφάλι σου με σκοπό να καταλάβει το μυαλό σου. Το πιο εντυπωσιακό; Το καταφέρνει με μεγάλη ευκολία.


Η ταχύτητα ανεβαίνει στο Sobbing Children -εκεί πια έχεις καταληφθεί εντελώς από την ατμόσφαιρα του δίσκου και πριν καν το καταλάβεις βρίσκεσαι να κοπανάς τους τοίχους με γυμνές γροθιές. Πόση δύναμη μπορεί να φέρει ένα σχεδόν τετράλεπτο κομμάτι; Πόσο "καταστροφικά" υπνωτιστικό μπορεί να γίνει; Πολύ. Πάρα πολύ.


Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το I.P.S., Intelligent Psycho Sludge δηλαδή, ένα επτάλεπτο μάζεμα των "τεχνασμάτων" που χρησιμοποιήθηκαν στα προηγούμενα πέντε κομμάτια για να σου δώσουν οι Sadhus να καταλάβεις πως από τη στιγμή που σε πήραν όμηρο, διάολε, δεν μπορείς πλέον να γλιτώσεις. Θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς με την 'Smoking Community' να έχει συνεπάρει το μυαλό σου.


Ξεσπάσματα και ουρλιαχτά, βαριά κι ισοπεδωτική ατμόσφαιρα και μια απόκοσμη μυρωδιά καλύπτουν τον κόσμο των Sadhus στον οποίο σε εγκλωβίζουν για καλά πλέον με το δεύτερο τους πόνημα, το Big Fish. Πριν τον ακούσεις, εξοπλίσου κατάλληλα και προετοιμάσου ψυχολογικά. Είχες πολύ καιρό να ακούσεις τέτοιο δίσκο.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου