ο στιχος του τιτλου ειναι παρμενος απο το τραγουδι "θελω",των γυμνων καλωδιων...
και η αληθεια ειναι οτι τωρα,που εχει μεινει λιγοτερο απο ενας μηνας εως τις παν-ηλιθιες,νιωθω να χτυπαει η καμπανα για μενα...οι περισσοτεροι το νιωθουν πριν καν την εναρξη της σχολικης χρονιας,ομως εγω οχι....ουτε και μεχρι τα χριστουγεννα...ουτε και μετα τα χριστουγεννα...
Αργησα πααααααααρα πολυ να ακουσω την καμπανα,και χρειαστηκαν πολλες καμπανες για να με ξυπνησουν...
και αυτες τις καμπανες δεν τις αντεχω...
ποιος αντεχει τις καμπανες της αποτυχιας,μιας αποτυχιας που θα εχει οδυνηρες συνεπειες στη ζωη παραπανω απο ενος ατομων;
και ακομη πιο πολυ δεν τις αντεχω,γιατι φταιω...φταιω,γιατι οταν ειχε αρχισει να χτυπα η πρωτη καμπανα εκλεισα τα αυτια μου...το ιδιο συνεβη και με τη δευτερη,και με την τριτη,και παει λεγοντας...
Και τωρα τι;τι θα κανω τωρα που ειναι πλεον αργα;θα προσπαθησω τωρα,3 εβδομαδες πριν τις παν-ηλιθιες;
μαλλον εγω ειμαι ο πανηλιθιος,γιατι ασυνειδητα απερριψα το συστημα και τωρα αυτο με εκδικειται...
θα 'ναι πολυ αδικο να μου φαει τη θεση στη σχολη καποιος ασχετος με τη δημοσιογραφια,δεν ειναι ομως εξισου αδικο το οτι αυτος παλευε ολη την χρονια ενω εγω εκανα "συντηρηση δυναμεων";
δεν γινεται ομως και να τα παρατησω...ολοι εχουν κανει μεγαλες θυσιες για μενα,δεν προκειται να επιτρεψω στον εαυτο μου να τους κρεμασει...
το ρολοι δειχνει 3.02...το ξυπνητηρι 10.00...
σε λιγοτερο απο 7 ωρες θα σηκωθω απο το κρεββατι για να καθισω στο γραφειο...
θυμηθηκα τωρα εναν στιχο που εχω να τραγουδησω απο το γυμνασιο...
"...you've got one shot,one opporunity..."
η καπως ετσι πηγαινε τουλαχιστον...
τωρα καταλαβαινω πως νιωθουν οι πυγμαχοι οταν ειναι κολλημενοι στα σχοινια,οπως λεμε...
ωρα να ξεκολλησω απο ολα...ωρα να γινω ζομπι και να χαιρομαι γι αυτο...
οι καμπανες χτυπουν επιμονα μεσα στο μυαλο μου...
θελω να ουρλιαξω...θελω να χτυπησω καποιον...εμενα...
παω να γινω ζομπι,εχω μονο αυτην την ευκαιρια...
σ.σ.με το ζομπι δεν απευθυνομαι σε οσους διαβαζουν,αλλα σε οσους θεωρουν πως ολη τους η ζωη ειναι αυτες οι 3 ωρες που θα γραφουν οτι του κατεβει στο μυαλο...
και η αληθεια ειναι οτι τωρα,που εχει μεινει λιγοτερο απο ενας μηνας εως τις παν-ηλιθιες,νιωθω να χτυπαει η καμπανα για μενα...οι περισσοτεροι το νιωθουν πριν καν την εναρξη της σχολικης χρονιας,ομως εγω οχι....ουτε και μεχρι τα χριστουγεννα...ουτε και μετα τα χριστουγεννα...
Αργησα πααααααααρα πολυ να ακουσω την καμπανα,και χρειαστηκαν πολλες καμπανες για να με ξυπνησουν...
και αυτες τις καμπανες δεν τις αντεχω...
ποιος αντεχει τις καμπανες της αποτυχιας,μιας αποτυχιας που θα εχει οδυνηρες συνεπειες στη ζωη παραπανω απο ενος ατομων;
και ακομη πιο πολυ δεν τις αντεχω,γιατι φταιω...φταιω,γιατι οταν ειχε αρχισει να χτυπα η πρωτη καμπανα εκλεισα τα αυτια μου...το ιδιο συνεβη και με τη δευτερη,και με την τριτη,και παει λεγοντας...
Και τωρα τι;τι θα κανω τωρα που ειναι πλεον αργα;θα προσπαθησω τωρα,3 εβδομαδες πριν τις παν-ηλιθιες;
μαλλον εγω ειμαι ο πανηλιθιος,γιατι ασυνειδητα απερριψα το συστημα και τωρα αυτο με εκδικειται...
θα 'ναι πολυ αδικο να μου φαει τη θεση στη σχολη καποιος ασχετος με τη δημοσιογραφια,δεν ειναι ομως εξισου αδικο το οτι αυτος παλευε ολη την χρονια ενω εγω εκανα "συντηρηση δυναμεων";
δεν γινεται ομως και να τα παρατησω...ολοι εχουν κανει μεγαλες θυσιες για μενα,δεν προκειται να επιτρεψω στον εαυτο μου να τους κρεμασει...
το ρολοι δειχνει 3.02...το ξυπνητηρι 10.00...
σε λιγοτερο απο 7 ωρες θα σηκωθω απο το κρεββατι για να καθισω στο γραφειο...
θυμηθηκα τωρα εναν στιχο που εχω να τραγουδησω απο το γυμνασιο...
"...you've got one shot,one opporunity..."
η καπως ετσι πηγαινε τουλαχιστον...
τωρα καταλαβαινω πως νιωθουν οι πυγμαχοι οταν ειναι κολλημενοι στα σχοινια,οπως λεμε...
ωρα να ξεκολλησω απο ολα...ωρα να γινω ζομπι και να χαιρομαι γι αυτο...
οι καμπανες χτυπουν επιμονα μεσα στο μυαλο μου...
θελω να ουρλιαξω...θελω να χτυπησω καποιον...εμενα...
παω να γινω ζομπι,εχω μονο αυτην την ευκαιρια...
σ.σ.με το ζομπι δεν απευθυνομαι σε οσους διαβαζουν,αλλα σε οσους θεωρουν πως ολη τους η ζωη ειναι αυτες οι 3 ωρες που θα γραφουν οτι του κατεβει στο μυαλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.