Καθρεφτες,γλυκιες μελανιες και ομορφες πληγες....

Ειναι φανερο οτι τον τελευταιο καιρο περναω μια μαλλον ρομαντικη φαση,οχι τοσο "αντε στα οπλα",γι αυτο,ας ξαναγινουμε ακομα μια φορα λιγο μελο....για να μιλησουμε για μουσες.....
Οχι τις μουσες των ζωγραφων και των ποιητων,αλλα εκεινες που σε παιρνουν απ το χερι και σε οδηγουν σε περιεργα μονοπατια...Μιλαω για τις αμαρτωλες μουσες....Αυτες που σου λενε "πιες","καπνισε","κλαψε","ψιθυρισε" και αλλα τετοια,απαγορευμενα στον τρελο κοσμο της λογικης....Γιατι να ζουμε λοιπον σε αυτον τον κοσμο και οχι στον κοσμο των συναισθηματων;;;;
Η λογικη λεει μας παει μπροστα,και το μυαλο...Ο Αινσταιν ειχε IQ ισαμε το γηπεδο που γεμιζουν μεγαλες ροκ μπαντες σε συναυλιες τους....Αυτο τι σημαινει;;;Οτι ηταν ανθρωπος μονο της λογικης;;;Οχι φυσικα,και το διαπιστωνει αυτο κανεις καλυτερα αν διαβασει λιγο γι αυτον.
Αλλα φυσικα δεν ειναι ο κορυφαιος φυσικος το θεμα μας...
Το θεμα μας ειναι οτι πρεπει να αρχισουμε να νιωθουμε περισσοτερο...Οχι μονο τις νυχτες,οχι μονο με ποτο και τσιγαρο στο χερι....Οχι στο σκοταδι...
Γιατι αν και στα σκοτεινα,η γλυκια μελαγχολια της νυχτας σε γεμιζει φως........
Κοιτα ποιος μιλαει για φως,αυτος που μεχρι χθες αρνουνταν να βλεπει ασπρο!!
Τελικα αλλαζουν οι ανθρωποι.
"Ο Μαρκος ονειρευεται αλλα μερη" μας τραγουδουν τοσο ομορφα τα αδερφια Κατσιμιχα.Αλλα μερη...Αλλα.....
Φωτεινα....Σκοτεινα.....
Φλεγομενα....Παγωμενα.....
Καθαρα....Βρωμικα....
Και αν συνεχισω με τις αντιθεσεις θα με βρει ο Χαρος αγκαλια με το λαπτοπ!
Αυτα τα μερη των ονειρων μας ειναι μοναδικα....
Εχεις βρεθει ποτε μεσα σε μια τρομερη ομιχλη συναισθηματων,με ακουστικα στα αυτια,μπροστα απο μια οθονη....;;Με ενα γεματο ποτηρι αλκοολ(νεροποτηρο κατα προτιμηση :Ρ)....;;Και να στεκεσαι απλα βουρκωμενος/η ισορροποντας αναμεσα στο τωρα,το τοτε,το καποτε,το μετα,το πριν,το υστερα,τη μηχανη του χρονου και αυτη της μελαγχολιας;;;Της γλυκιας μελαγχολιας που ανεφερα και παραπανω....
Σε ευχαριστω μουσα μου,που μου εδωσες και σημερα την βλασφημη ευλογια να γραψω για αυτα που βραδιες βραδιες με πολιορκουν,και παντα υποτασσουν το καστρο της ψυχης μου....Καποιος ρουφιανος βρισκεται παντα,καποιος Εφιαλτης και καποιος Ιουδας,για να την προδωσει και να εκτεθει γυμνη και απροστατευτη μπροστα στη μια και μοναδικη αληθεια.....Τον πονο....
Τον πονο τον ψυχικο,της αγαπης και οχι μονο....

Χμμμ,νομιζω ωρα να παω να απολαυσω το μελανιασμενο απ τις επιθεσεις της νυχτας και γυμνο κορμι της καρδιας μου μπροστα στον καθρεφτη...Και να αγγιξω καθε μελανια σαν να ναι καρπος αγαπης....
Τελικα,ειναι ωραιο να μοιραζεσαι συναισθηματα και σκεψεις,ξαλαφρωνεις απ τα βασανιστηρια και κανεις τις μελανιες να μοιαζουν κατι σαν εναν τονο ομορφιας σε ενα μιζερο σωμα....

Υ.γ.Αν καποια στιγμη δειτε σε κανα βιβλιο το ονομα μου,μην το αγορασετε,μην το ξεφυλισσετε καν....Θα ναι ο,τι ομορφο εχω πει απο εδω,απλα σε μια μεγαλυτερη συνθεση...Το θυμηθηκα τωρα που εγινα κλαψολυρικος και ειπα να σας προειδοποιησω... ;)

Καλο ξεγυμνωμα της ψυχης σας λοιπον....Χαιδεψτε καλα τις μελανιες και γλειψτε απαλα τις πληγες σας,η ανθρωπινη ομορφια πηγαζει απ τον πονο....Κατακτηστε τον,μην τον φοβαστε....Να φοβαστε μονο μην πεσει ο ουρανος στα κεφαλια σας τρελοι μου γαλατες...!Ολα τα αλλα ερχονται και παρερχονται,ο πονος απο μια φαπαλια του ουρανου στο δοξα πατρι ομως ειναι πολυ σκληρος ακομα και για το μαγικο μας φιλτρο.....