Μια προπαραγωγή ενός τραγουδιού με τον ειρωνικό τίτλο «Μπράβο παιδιά», δημιουργία του τρίο ΤιΠοΤα, που αποτελείται από τον Γιώργο Τόλιο, ντράμερ των «Τρύπες», τον Χρήστο Τσαπράζη, μπασίστα των «Ξύλινων σπαθιών» και τον Κώστα Πουλή, πρώην σέσιον κιθαρίστα των «Μωρών στη φωτιά».
Δείτε και ακούστε εδώ.
Δείτε τα γεμάτα πικρόχολο χιούμορ σκίτσα του ΚΥΡ, να ζωντανεύουν στο βίντεο κλιπ ενός τραγουδιού - soundtrack της σημερινής Ελληνικής πραγματικότητας. Αφιερωμένο στη μνήμη του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα, που ήταν το πρώτο θύμα του σύγχρονου φανερού φασισμού, από τον καλλιτεχνικό χώρο. Ευχόμαστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα, ούτε από τον φανερό, ούτε από τον κρυφό φασισμό, που πιστεύουμε πως είναι και ο πιο επικίνδυνος.
Πρόκειται για τη μουσική μας διαμαρτυρία, για την τρομερή πτώση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, αλλά και την γενικότερη πτώση του επιπέδου της χώρας μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Στο βίντεο παρελαύνουν τα πρόσωπα που πιστεύουμε πως ευθύνονται γι αυτό, ξεκινώντας από τους πολιτικούς, συνεχίζοντας με τις τηλεοπτικές περσόνες που προωθούν την προπαγάνδα ή την αποβλάκωση, και τους μεγαλοεπιχειρηματίες που συχνά είναι εργοδότες και των δύο. Στο τέλος καταλήγουμε σε όλους εμάς, που μπορεί να μην «τα φάγαμε μαζί», αλλά σίγουρα μαζί τους ψηφίζαμε (και συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε) και μαζί τους ανεχόμασταν (και συνεχίζουμε να τους ανεχόμαστε). Στην καλύτερη περίπτωση κάποιοι από εμάς κατέβηκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν, μόνο όμως όταν θίχτηκαν τα συμφέροντα του κλάδου τους, τα οποία ήταν και τα μόνα που προσπάθησαν να υπερασπιστούν, χωρίς βέβαια να πετύχουν την πολυπόθητη συσπείρωση ικανοποιητικού αριθμού πολιτών, ώστε να έχει κάποιο αποτέλεσμα ο αγώνας τους. Μοναδική εξαίρεση οι «αγανακτισμένοι», που όμως κι αυτοί αποδείχτηκαν εντελώς ανώριμοι σαν επαναστάτες.
Μετά τόσα χρόνια απραξίας, πάλι καλά κι αυτά που πέτυχαν. Τους τροϊκανούς δεν τους συμπεριλάβαμε στο κάδρο της απόδοσης ευθυνών, γιατί θεωρούμε ότι η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που επιχειρούν στη χώρα μας, οφείλεται στο ότι εμείς τους το επιτρέπουμε, άλλοι με την ανοχή τους και άλλοι με την άμεση συνεργασία τους, αποβλέποντας σε κάποιο μικρό μερίδιο. Άλλωστε εμείς ψηφίζουμε αν ανεχόμαστε να είναι η χώρα μας υποδουλωμένη στην αχόρταγη μανία του νέου κατακτητή, με το σύγχρονο όπλο που λέγεται χρέος, ή αν προτιμούμε να διακινδυνεύσουμε την απελευθέρωσή της. Και δυστυχώς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο λαός μας επιλέγει το πρώτο, προδίδοντας έτσι την ένδοξη ιστορία του.
Η απουσία αρκετών, που συνδέονται άμεσα με το θέμα του βίντεο, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι τα πρόσωπα που, για να εξυπηρετήσουν προσωπικά συμφέροντα, συνέβαλαν και συνεχίζουν να συμβάλουν στην καταστροφή της χώρας μας, είναι τόσο πολλά, που ήταν αδύνατο να χωρέσουν σε 4 λεπτά βίντεο.
Δείτε και ακούστε εδώ.
Δείτε τα γεμάτα πικρόχολο χιούμορ σκίτσα του ΚΥΡ, να ζωντανεύουν στο βίντεο κλιπ ενός τραγουδιού - soundtrack της σημερινής Ελληνικής πραγματικότητας. Αφιερωμένο στη μνήμη του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα, που ήταν το πρώτο θύμα του σύγχρονου φανερού φασισμού, από τον καλλιτεχνικό χώρο. Ευχόμαστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα, ούτε από τον φανερό, ούτε από τον κρυφό φασισμό, που πιστεύουμε πως είναι και ο πιο επικίνδυνος.
Πρόκειται για τη μουσική μας διαμαρτυρία, για την τρομερή πτώση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, αλλά και την γενικότερη πτώση του επιπέδου της χώρας μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Στο βίντεο παρελαύνουν τα πρόσωπα που πιστεύουμε πως ευθύνονται γι αυτό, ξεκινώντας από τους πολιτικούς, συνεχίζοντας με τις τηλεοπτικές περσόνες που προωθούν την προπαγάνδα ή την αποβλάκωση, και τους μεγαλοεπιχειρηματίες που συχνά είναι εργοδότες και των δύο. Στο τέλος καταλήγουμε σε όλους εμάς, που μπορεί να μην «τα φάγαμε μαζί», αλλά σίγουρα μαζί τους ψηφίζαμε (και συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε) και μαζί τους ανεχόμασταν (και συνεχίζουμε να τους ανεχόμαστε). Στην καλύτερη περίπτωση κάποιοι από εμάς κατέβηκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν, μόνο όμως όταν θίχτηκαν τα συμφέροντα του κλάδου τους, τα οποία ήταν και τα μόνα που προσπάθησαν να υπερασπιστούν, χωρίς βέβαια να πετύχουν την πολυπόθητη συσπείρωση ικανοποιητικού αριθμού πολιτών, ώστε να έχει κάποιο αποτέλεσμα ο αγώνας τους. Μοναδική εξαίρεση οι «αγανακτισμένοι», που όμως κι αυτοί αποδείχτηκαν εντελώς ανώριμοι σαν επαναστάτες.
Μετά τόσα χρόνια απραξίας, πάλι καλά κι αυτά που πέτυχαν. Τους τροϊκανούς δεν τους συμπεριλάβαμε στο κάδρο της απόδοσης ευθυνών, γιατί θεωρούμε ότι η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που επιχειρούν στη χώρα μας, οφείλεται στο ότι εμείς τους το επιτρέπουμε, άλλοι με την ανοχή τους και άλλοι με την άμεση συνεργασία τους, αποβλέποντας σε κάποιο μικρό μερίδιο. Άλλωστε εμείς ψηφίζουμε αν ανεχόμαστε να είναι η χώρα μας υποδουλωμένη στην αχόρταγη μανία του νέου κατακτητή, με το σύγχρονο όπλο που λέγεται χρέος, ή αν προτιμούμε να διακινδυνεύσουμε την απελευθέρωσή της. Και δυστυχώς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο λαός μας επιλέγει το πρώτο, προδίδοντας έτσι την ένδοξη ιστορία του.
Η απουσία αρκετών, που συνδέονται άμεσα με το θέμα του βίντεο, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι τα πρόσωπα που, για να εξυπηρετήσουν προσωπικά συμφέροντα, συνέβαλαν και συνεχίζουν να συμβάλουν στην καταστροφή της χώρας μας, είναι τόσο πολλά, που ήταν αδύνατο να χωρέσουν σε 4 λεπτά βίντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.