Δραμαμίνη - Με το Μηδέν και το Άπειρο να συμφιλιωθούμε

Μετά από περίπου δυο χρόνια κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα (4 Δεκέμβρη) το πολυαναμενόμενο άλμπουμ των Δραμαμίνη με μελοποιήσεις στον Κ. Γ. Καρυωτάκη. Ένα μεγάλο δείγμα του άλμπουμ το είχαμε ήδη ακούσει, όπως τον Μιχαλιό, με τις ποικίλες εντυπώσεις που προκάλεσε και το εξαιρετικό video clip, την Κυριακή, την Υστεροφημία κ.α.

Πλέον έχουμε το υλικό ολοκληρωμένο, μόνο σε ψηφιακή μορφή (προς το παρόν τουλάχιστον) και κυκλοφορεί με έναν πρωτότυπο τρόπο, "δραμαμινικό". Συγκεκριμένα, το συγκρότημα αναφέρει γι αυτό: "Έχουμε φτιάξει μια εφαρμογή που ανήκει στην κατηγορία των Adventure Games μέσω της οποίας μπορείτε να ταξιδέψετε στην Πρέβεζα του 1928, να περιηγηθείτε στο δωμάτιο του ποιητή και να λύσετε μυστηριώδεις γρίφους. Θα καταφέρετε να φτάσετε στο άπειρο;"

Screenshot από την εφαρμογή

Πρόκειται για διπλό άλμπουμ, ή καλύτερα χωρισμένο σε δυο ενότητες, οι οποίες ξεκινούν με, τι άλλο, το Μηδέν και το Άπειρο να ορίζουν την αρχή τους. Η πρώτη ενότητα αποτελείται από εννέα κομμάτια και η δεύτερη από δώδεκα, μαζί με "προλόγους" και "επιλόγους".

Αν και ξεκινώντας το άλμπουμ μας προϊδεάζει για μελοποιήσεις του Καρυωτάκη παρόμοιες με παλαιότερες, με το ατμοσφαιρικό και ορχηστρικό Μηδέν, οι Υποθήκαι έρχονται αμέσως για να μας θυμίσουν πως, όπως είχαν οι ίδιοι παλιότερα δηλώσει, θέλουν να προσεγγίσουν τον Καρυωτάκη από την, όσο γίνεται, φωτεινή του πλευρά.

Ακολουθούν τα τέσσερα singles που έχουμε ήδη ακούσει (Κυριακή, Μυγδαλιά, Υστεροφημία, Μιχαλιός) ενώ παρεμβάλλεται και χωρίζει τους πιο ήσυχους ήχους των δυο πρώτων με τους πιο δυναμικούς των επόμενων το Παιδικό. Η πρώτη ενότητα ολοκληρώνεται με την Αισιοδοξία και άλλο ένα ορχηστρικό κομμάτι, Στα Όρια της Σιγής.

Η δεύτερη ξεκινά με το Άπειρο, μια μελωδία σαφώς πιο χαρούμενη και πιο κλασσική από το "πειραματικό" Μηδέν, δίνοντας αρμονικά τη θέση του σε ένα από τα πιο γνωστά ίσως ποιήματα του Κ.Γ. Καρυωτάκη, Κι Αν Έσβησε Σαν Ίσκιος Το Όνειρο Μου, σε μια εκδοχή αρκετά διαφορετική από όσες έχουμε ακούσει. Ακολουθεί η Νοσταλγία με το εκπληκτικό ανέβασμα της, και η Ωδή σ' ένα Παιδάκι, η πρώτη "κλασσική" μπαλάντα του άλμπουμ.

Το Φεγγαράκι Απόψε και το Σε Παλαιό Συμφοιτητή έρχονται για να δώσουν μια άλλη πνοή, που μας γυρίζει ίσως αρκετά χρόνια πίσω, ενώ ακολουθεί μια δεύτερη, πιο ρυθμική, εκτέλεση της Κυριακής.

Ο Γραφιάς και η Μοναξιά αποτελούν τις δυο άλλες μπαλάντες του άλμπουμ, το οποίο ολοκληρώνεται με τα Έχω Κάτι Σπασμένα Φτερά και Θέλω να Φύγω πια Από 'Δω, εξίσου... μπαλαντοειδή κομμάτια, με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία όμως.

Η δεύτερη ενότητα κλείνει με το κομμάτι Ικανοποίησις, μια ορχηστρική σύνθεση 35 δευτερολέπτων.

Μια προσπάθεια πολύ διαφορετική από όσες έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής σε μελοποιήσεις του Καρυωτάκη, από τις ενορχηστρώσεις μέχρι τις ερμηνείες και τον τρόπο που αφουγκράζεται το συγκρότημα τον ποιητή.

Οι μουσικοί του δίσκου: Χάρης Μιχαηλίδης - κιθάρα, φωνή, Γιάννης Μιχαηλίδης - κιθάρα, Αλέκος Βουλγαράκης - κιθάρα, Κώστας Γιαννίρης - μπάσο, Αλέκος Κούρτης - τύμπανα, Στέφανος Δανιηλίδης - πλήκτρα

Το άλμπουμ μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα από το επίσημο site του συγκροτήματος, ενώ υπάρχει και η επιλογή donate, για όποιον θέλει να βοηθήσει με κάποιο χρηματικό αντίτιμο, πράγμα πολύ σημαντικό ώστε να στηριχθεί, έστω και κατ' αυτόν τον τρόπο, μια από τις πιο αξιόλογες ελληνικές μπάντες των τελευταίων χρόνων.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε μια παλιότερη συνέντευξη των Δραμαμίνη στον Summer Rain, λίγο μετά την κυκλοφορία του Μιχαλιού ως single.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου