Και αυτός ο κύριος δεν θα μπορούσε να είναι κανείς άλλος από το Monsieur Minimal. O άνθρωπος που μας εκπλήσσει συνεχώς και που αυτή τη σεζόν το όνομα του έχει ακουστεί πολύ αλλά ακόμα όχι αρκετά.
Ο νέος δίσκος του λοιπόν, High Times, θα ήταν δύσκολο να μην είναι ιδιαίτερος και μαγνητικός. Μέσα σε 11 κομμάτια και ένα bonus track μπορεί κανείς να βρει τα γνωστά σημάδια του αγαπημένου καλλιτέχνη αλλά και μία σειρά από καινούργιους ήχους, αισθήματα, εικόνες και χορούς!
Μέσα λοιπόν σε αυτό το ηλεκτρισμένο αλλά και ηλεκτρικό ταξίδι αναγνωρίζω ελληνικά κομματάκια, διεθνείς ιδέες και επιρροές αλλά και στοιχεία που μόνο την ιδιαιτερότητα του Monsieur Minimal μπορούν να προσδώσουν. Επειδή όμως ό,τι και να γράψω εγώ δεν συγκρίνεται με την εμπειρία του High Times, διάλεξα τέσσερα κομμάτια που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τους σταθμούς του δίσκου. Πάμε λοιπόν.
Εκκίνηση: My World Is You, ξεκινάμε τη διαδρομή με ένα κομμάτι πιο οικείο και "φυσιολογικό" όταν σκεφτόμαστε τις μελωδίες του ΜΜ. Οι ήχοι μας πάνε σε ένα κυνηγητό, σε έναν έρωτα, σε μια πόλη, ίσως και σε ένα καλοκαίρι. Θέλεις μόλις τελειώσει να το ξαναβάλεις και να αρχίσεις να τρέχεις να κυνηγήσεις επιθυμίες και όνειρα.
Και ενώ περνάμε το dream pop νούμερο 2 του δίσκου με ένα χαμόγελο που ίσως το έχει προκαλέσει η συμμετοχή της υπέροχης χορωδίας του Σπύρου Λάμπρου φτάνουμε στη συνέχεια.
Στάση 1: Το Never Give It Up θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο ταρακούνημα του δίσκου. Αυτό όχι μόνο επειδή ήταν και το πυροτέχνημα πριν τη παράσταση που έφερε τόση συζήτηση πριν ακόμα βγει ο δίσκος. Κυρίως είναι ταρακούνημα επειδή αυτό το υπεργαλαξιακό χτύπημα που το καθιερώνει στο μυαλό μας είναι η πρώτη κίνηση στο πιο άγριο, πιο σκεπτικό και πιο δυνατό σημείο αυτής της δουλειάς.
Αυτό το κύμα συνεχίζεται με το χορευτικό High Times που δίνει λίγο disco, λίγο electro, λίγο pop. Όλα μέσα από το μουσικό κοκτέιλ του Monsieur Minimal. Και για να ηρεμήσουμε λίγο από το χορό περνάμε κύματα electro και ελληνικού καλοκαιριού και φτάνουμε...
Στάση 2: ...και πάλι στο χορό με το δεύτερο κομμάτι στο οποίο συνεργάζεται με τον Hiras. Κομματιαστό, χτυπητό, διαστημικό και φυσικά υπερκινητικό, το Youth παραπέμπει ακριβώς σε αυτό που λέει και ο τίτλος του.
Τέρμα: (αν και μόνο τέρμα δεν είναι...) Ε εδώ μπερδεύτηκα! Περνάμε το Stars και λέω εδώ είναι μαγικά, ιδιαίτερα, καινούργια όλα. Εδώ θέλω να κατέβω. Κι όμως ο Monsieur Minimal συνεχίζει με ηλεκτρονικούς ήχους υπομονής αλλά και ανυπομονησίας γι’ αυτό που έρχεται.
Στο The Nights We Were Dancing βρίσκω ένα συνδυασμό του ό,τι καινούργιου και ό,τι παλιού ταυτόχρονα έχω συναντήσει και αγαπήσει σε αυτό το δίσκο και όμως δε θέλω να το διαλέξω για το τέλος. Το τέλος λοιπόν θα είναι αυτό: ένας υπέροχος δίσκος με δυναμικά ήρεμους αλλά και χαλαρωτικά τρανταχτούς ήχους από ένα καλλιτέχνη από τον οποίο πάντα θα περιμένουμε, και θα παίρνουμε, πολλά!
Καληνύχτα σας λοιπόν με ένα παράθυρο στον ουρανό (βλ. hidden track) και τον δίσκο αγκαλιά.
Καλά όνειρα!
Άγγελος Μπάκουλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.