Το δεύτερο άλμπουμ των Naxatras, το οποίο φέρει και τον λιτό τίτλο II, αν και σχεδόν μισό σε διάρκεια σε σχέση με το πρώτο, δείχνει να τους ανοίγει την πόρτα διάπλατα για να γράψουν κι αυτοί τη δική τους, ελπίζουμε μεγάλη, ιστορία στον φτωχό -κακά τα ψέμματα- χώρο της ελληνικής psych rock.
Τον πρόλογο στο δίσκο γράφει το Oort Cloud, που μας προϊδεάζει για την ψυχεδελική, πότε πιο σκοτεινή και πότε πιο φωτεινή, κατεύθυνση του δίσκου, που είναι κατά κύριο λόγο ορχηστρικός. Πρώτο "κανονικό" κομμάτι το Proxima Centauri: Περίπου οκτώ λεπτά στα οποία ξεκινώντας από μια συγκεκριμένη μουσική βάση και βάζοντας μπροστά πότε τις κιθάρες, πότε τα τύμπανα, η μπάντα δημιουργεί το μουσικό της χάρτη, με ήχους stoner, ατμοσφαιρικούς, σε σημεία πιο δυνατούς και σε σημεία πιο χαλαρούς.
Ακολουθεί το Sisters of the Sun, με τις 70s επιρροές της μπάντας να είναι πλέον αρκετά αισθητές, όπου ακούμε για πρώτη φορά και τα χαρακτηριστικά φωνητικά των Naxatras, με το μεγάλο βάθος που μοιάζουν να είναι και αυτά ένα ακόμη μουσικό όργανο, αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής και συνέχεια της, χωρίς να ξεχωρίζουν από αυτή.
Τη σκυτάλη παίρνει το Great Attractor, κομμάτι ασφαλώς πιο δυνατό, στο όποιο όμως φαίνονται και στοιχεία της "μαύρης" μουσικής που αρέσει στη μπάντα να προσθέτει στη μουσική της, τουλάχιστον στην εισαγωγή του. Λίγο πριν τον επίλογο,μια μεγάλη βόλτα στον κήπο των αισθήσεων: Garden of Senses, μια περίπου 10λεπτη σύνθεση που όχι απλώς τις ξυπνά, αλλά προ(σ)καλεί τις αισθήσεις σου στον ατμοσφαιρικό και ψυχεδελικό χορό του.
Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το Evening Star, ακόμη ένα κομμάτι που φανερώνει με το μπλουζ χαρακτήρα του τις "μαύρες" επιρροές του συγκροτήματος, και γράφει το πιο κατάλληλο επίλογο σε ένα άλμπουμ γεμάτο, από κάθε μουσική και όχι μόνο άποψη, παρά τη μικρή διάρκεια και τα λίγα τραγούδια που τον πλέκουν.
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.