Planet of Zeus - Loyal to the Pack

Οι Planet of Zeus επιστρέφουν με το τέταρτο άλμπουμ τους, Loyal to the Pack, το οποίο κυκλοφορεί ήδη από τις 6 Μαΐου στη χώρα μας και από τις 13 στον υπόλοιπο κόσμο. Ένα άλμπουμ υψηλών εντάσεων και με εξαιρετική συνοχή, με το συγκρότημα να μας κάνει μια πλήρη επίδειξη των δυνατοτήτων του.

Ο δίσκος φυσικά ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι, Loyal to the Pack, που μας προειδοποιεί ότι "η αγέλη έρχεται", με ωμή ενέργεια που ξεχωρίζει ακόμα και στα πιο "τεχνικά" μέρη των κομματιών. Ακολουθεί το δεύτερο single που έφτασε στα αυτιά μας, Devil Calls My Name, με heavy metal, ίσως, "πινελιές".

Ένα μικρό "διάλειμμα" κάναμε με το Them Nights, που μας τρόμαξε λίγο με τη μπαλαντοεισαγωγή του, λίγο μετά το 2.30 όμως καταλάβαμε ξανά τι ακούμε και μπήκε για τα καλά στο μυαλό μας με το Little Deceiver. Πρώτος λόγος στα τύμπανα και κιθάρες που σε προκαλούν να σηκώσεις το γραφείο στον αέρα θα μπορούσε να είναι η περίληψη του κομματιού. Κι αν δεν το κατάφερε αυτό, θα το κάνει το Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself.

Κι άλλο ένα "διάλειμμα", με το Retreat, στο οποίο διακρίνουμε και κάτι από τη southern και κάτι από τη stoner πλευρά των Planet of Zeus. Φυσικά το συγκρότημα είναι γνωστό και για τη heavy metal πλευρά του, πολλά στοιχεία της οποίας απλώνουν μπροστά μας στο Sea Bastards, με το White Shroud που ακολουθεί να πηγαίνει ένα βήμα πιο βαθιά στον μεταλλικό κόσμο, ώσπου έρχεται το Scum Alive για να το απογειώσει.

Εντυπωσιαστήκαμε με τα φωνητικά του Indian Red, με τον Μπάμπη Παπανικολάου να "σκίζει" το κομμάτι, με έναν τρόπο που δεν τον έχουμε συνηθίσει, ενώ τα χορωδιακά(;) κομμάτια δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, γεμάτη καπνό και μυρωδιά από (καλό!) ουίσκι. Πάνω κάτω δηλαδή ότι φαντάζεσαι όταν προφέρεις το όνομα της μπάντας.

Ο δίσκος κλείνει με το instrumental κομμάτι που έγραψαν για την Αθήνα και φέρει το όνομα της (Athens), με διάθεση πιο χαλαρή και ήχους πιο ατμοσφαιρικούς, με τα πλήκτρα να παίρνουν ανά σημεία την πρωτοκαθεδρία από τα τύμπανα.

Συνολικά, μιλάμε για ένα άλμπουμ για "όλα τα γούστα", από αυτά που μας συνηθίζουν οι Planet of Zeus. Μπορεί ακόμη να μην έχουν κατασταλλάξει μουσικά, μπορεί και να μην το κάνουν, δεν χρειάζονται καμία ταμπέλα, αφού ο τρόπος που συνδυάζουν τους διαφορετικούς προσανατολισμούς μέσα στη δική τους μουσική βγάζει ένα αποτέλεσμα που αποκλείεται να σε αφήσει αδιάφορο. Σίγουρα ωριμάζουν και κλείνουν προς κάποιες πλευρές, φαίνεται αυτό, χαιρόμαστε όμως που μπορούν να γράψουν εξίσου καλά ένα βαρύ μέταλ κομμάτι και μια ατμοσφαιρική μπαλάντα. Εξάλλου, μην το ξεχνάμε, μόνο τυχαίο δεν είναι το σύνθημα "Γαμήσι και βία στον πλανήτη Δία".

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου