Nightstalker - As Above, So Below

Οι Nightstalker επιστρέφουν φέτος με νέο άλμπουμ, μετά από χρόνια, και αν κρίνουμε από το πρώτο δείγμα που μας έδωσαν με το Zombie Hour, θα είναι στις μόνιμες επιλογές μας, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο. Το As Above, So Below σε κάνει να κολλήσεις ήδη από το θεαματικό του εξώφυλλο, δεν μένει όμως εκεί, εξάλλου το θέμα είναι η μουσική και είναι ένα θέμα που οι Nightstalker το κατέχουν όσο λίγοι στον Ελλαδικό χώρο. Σε αυτό το άλμπουμ χωράει, θα μπορούσε κανείς να πει, όλη η προηγούμενη δισκογραφία της μπάντας -σε μια αναδρομή, μια αναζήτηση προς τα πίσω, όπως θες πες το- με αναφορές που σίγουρα οι "παλιοί" θα εκτιμήσουν δεόντως.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που θα υποστηρίξουν ότι πρόκειται για αναμάσημα και έλλειψη έμπνευσης, αλλά γι αυτούς αφήνουμε απλά το μουσικό κομμάτι να τους καλύψει. Το άλμπουμ ξεκινά με ακριβώς αυτήν την αναζήτηση, με τα Naked Fire και Space Matter να δίνουν το σύνθημα και ταυτόχρονα μια καλή γεύση γι αυτό που ακολουθεί.

Το -βγαλμένο από το χαρακτήρα του Dead Rock Commandos- Zombie Hour είναι και το πρώτο single που ακούσαμε από το δίσκο και ήδη μετράμε τις μέρες για να το ακούσουμε live, όπως και το The Dog That No-One Wanted, παρόλο που είναι πιο αργό. Σε αυτό φαίνεται ξεκάθαρα πόσο στηρίζονται οι Nightstalker στον χαρακτηριστικό κιθαριστικό ήχο τους, ενώ ξεχωρίζουν και τα back vocals, σε κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει από τη μπάντα.

Deeper: Κλασσικό "nightstalkerίστικο" κομμάτι, από εκείνα που μπορεί να μην κάνουν το μεγάλο μπαμ, αλλά υπάρχουν εκεί για να μας θυμίζουν ότι αυτοί οι τύποι δεν χρειάζονται ένα Children of the Sun για να κάνουν στην τελική τη διαφορά. Μιλώντας για αυτήν την πλευρά των Nightstalker, την πιο ατμοσφαιρική, αισθησιακή, πες την όπως θες, το άλμπουμ συνεχίζεται με το Forever Stoned, ένα κομμάτι που μόνο από τους Nightstalker θα μπορούσε και θα έπρεπε να περιμένουμε.

Στο ίδιο μοτίβο και το We Belong to the Dead, με ακόμα περισσότερα σκοτεινά στοιχεία και πιο βαρύ ήχο αντίστοιχο της στιχουργίας, με την απογείωση αυτού του συνδυασμού να έρχεται με το My Electric Head, το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου και κατά συνέπεια αυτό με τις περισσότερες εναλλαγές -τρία, τέσσερα τραγούδια σε ένα, not bad at all.

Το άλμπουμ κλείνει με ένα ακόμα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, μεγάλο για Nightstalker, το Blue Turns to Black. Δεν θα μπορούσε να κλείσει αλλιώς, αν σκεφτεί κανείς πως μέσα του βρίσκει κανείς όλα τα στοιχεία των προηγούμενων κομματιών και ταυτόχρονα την ταυτότητα των Nightstalker, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Η έξαρση, άνθιση αν προτιμάς, της heavy rock και της stoner στη χώρα τα τελευταία χρόνια φαίνεται πώς βοηθά και τις μπάντες να "κάνουν το κομμάτι" τους πιο άνετα, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτό φαίνεται και στο As Above, So Below. Πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε για αυτήν την επιστροφή, άλλα δεν θα θέλαμε να σας αποσπάσουμε άλλο την προσοχή από ένα άλμπουμ τόσο καλά στημένο από κάθε άποψη, που δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να μην χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου