Για να βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις
Μπερδεύτηκες; Κι εμείς, όταν βγαίνοντας στη σκηνή ο Μίλτος Πασχαλίδης μας καλησπέρισε με αυτό. Με μακρύτερα μαλλιά και γένια που πλέον φαίνονται καθαρά, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για την πρώτη του φθινοπωρινή συναυλία -και πρώτη μετά από αρκετούς μήνες ως "Πασχαλίδης" όπως είπε, για να συμπληρώσει ότι επέλεξε να γίνει έτσι γιατί η Θεσσαλονίκη θυμάται καλύτερα από τον ίδιο τους στίχους του.
Η βότκα του ήταν εκεί, ο ίδιος ήταν εκεί, ο κόσμος ήταν εκεί, πιστοί στο ραντεβού μας που "αναγκάζει" τη διοργάνωση για ακόμα μια φορά να μεταφέρει τη συναυλία από το Club του Μύλου στο Principal λόγω προσέλευσης.
Μας τα είπαν όλα. Αν τις προηγούμενες φορές αυτή η φράση ήταν κοντά στην αλήθεια, προχθές το βράδυ ήταν πέρα από αυτή. Τραγούδια που κλείνουν μέσα τους 20 χρόνια πορείας, νέα τραγούδια από τις Περσίδες, το δίσκο - εξπρέςς που έγραψε μέσα σε δυο βδομάδες το καλοκαίρι και κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα, και διασκευές περισσότερες και διαφορετικές από εκείνες που μας έχει συνηθίσει. Προς τιμήν του Bob Dylan και του πρόσφατου Νόμπελ Λογοτεχνίας του μας είπε, τι άλλο, το Blowin' in the Wind, ενώ αργότερα, όταν έμειναν στη σκηνή μόνο αυτός και η κιθάρα του, δεν παρέλειψε να τραγουδήσει το Κάποτε θα 'Ρθουν του Πρίγκηπα και το Losing my Relegion των R.E.M.
Ποτέ του βέβαια δεν ξεχνάει αυτούς που φύγαν. Ο Μάνος Ξυδούς ήταν εκεί, ο Μάριος Τόκας ήταν εκεί, ο Άλκης Αλκαίος πάντα εκεί. Πέρα από τα γνωστά, μας τραγούδησε κι ένα ανέκδοτο κομμάτι των δύο τελευταίων -διασκευή σε παραδοσιακό κυπριακό.
Και η Μιρέλα, γινόταν να μην τραγουδήσει η Μιρέλα; Μαζί με το Μίλτο, αλλά και μόνη της σε δικά της κομμάτια. Ένα από αυτά καινούριο, οι Υπερήρωες, ψάξτε το.
Πάντοτε αναρωτιόμουν πώς, περισσότερο κι από το Θανάση και το Σωκράτη, κι από το Χαρούλη ίσως, είναι δυνατό να μαζεύει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους στις συναυλίες του ο Μίλτος. Σε αυτή τη συναυλία μου ήρθε. Ο Μίλτος δεν είναι έντεχνος. Είναι έντεχνος, και ροκ, και παραδοσιακός, και μπλουζ, και όλη τη μουσική κρύβει στην ψυχή του και η ψυχή του είναι δοσμένη σε αυτή.
Προχθές νιώσαμε πολύ έντονα το συγκινησιακό χαρακτήρα που κρύβουν οι συναυλίες του Μίλτου Πασχαλίδη. Από τη μία, αυτός και οι μουσικοί του μας τον φανέρωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, από το στήσιμο του προγράμματος μέχρι τις αποδόσεις τους. Από την άλλη, το ίδιο κρύο -γιατί κάνει πάντα τόσο κρύο στο Μύλο;-, η τόσο όμορφη βραδιά που είχαμε ζήσει την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε με το Μίλτο στον ίδιο χώρο και οι... παλιές αγάπες, εκείνες για τις οποίες δεν πρέπει να μιλάς, έπαιξαν το ρόλο τους.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες της συναυλίας εδώ.
Κείμενο - φωτογραφίες: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.