Ο εμβληματικός frontman των New Model Army, Justin Sullivan, μιλά στον Summer Rain για το συγκρότημα που δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται, για τη σχέση τους με την Ελλάδα, φυσικά για την Family που είναι πάντα εκεί, για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, αλλά και για την εμφάνιση τους στο 10ο Street Mode Festival #StreetModeON
Από τη γέννηση της πανκ, λίγα συγκροτήματα έχουν χαράξει πορεία παρόμοια με αυτή των New Model Army. Ήταν από τους πρώτους που τόλμησαν να μπλέξουν τη φολκ με την πανκ, ενώ έχουν επηρεάσει κι έχουν επηρεαστεί από πλήθος μουσικών ρευμάτων, όπως είναι η μέταλ και η ποστ πανκ.
Δημιουργήθηκαν στο Bradford το 1980 από τον Justin Sullivan και παρέμειναν πάντα πιστοί στην underground ιδεολογία τους και τον πολιτικοποιημένο στίχο και αποτελώντας πρωτοπόρους σε αυτόν τον τομέα, είναι από τις λίγες μπάντες που κατάφεραν να έχουν πλήρη έλεγχο σε κάθε πτυχή της δημιουργίας τους, χωρίς κανέναν καλλιτεχνικό ή διαφημιστικό συμβιβασμό, ακόμη και κατά τη συνεργασία τους με μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες. Αναγεννημένοι μα πάντα δραστήριοι, έρχονται στο 10ο Street Mode Festival για μία πατροπαράδοτα δυναμική εμφάνιση.
Με αφορμή αυτήν την εμφάνιση, μιλήσαμε με τον "man himelf", τον εμβληματικό Justin Sullivan, για την πολυμορφικότητα και τη συνεχή εξέλιξη της μπάντας -ακόμα και σήμερα, για τη σχέση τους με την Ελλάδα, για την Οικογένεια (Family), το πιστό fan club τους που τους ακολουθεί παντού, αλλά και για την άνοδο της ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Είστε από τους πρώτους που δοκίμασαν να συνδυάσουν την folk με την punk μουσική, χωρίς καν να αναφέρουμε πόσο επηρεάσατε και επηρεαστήκατε από άλλα είδη όπως η metal ή η post punk. Περιμένατε τότε ότι θα ξεκινούσατε ένα εντελώς καινούριο μουσικό κύμα;
Απλά ψάχναμε για έμπνευση και μουσική που νιώθαμε πως μας ταιριάζει και φυσικά φέραμε μαζί μας ως άτομα όλη τη μουσική που είχε ακούσει ο καθένας μας. Όλοι ερχόμαστε από διαφορετικά μουσικά backgrounds και [μουσικές] αγάπες και πάντα προσπαθούσαμε να βρίσκουμε κάτι συγκεντρωτικό.
37 χρόνια μοιάζουν πολλά. Υπήρξε κάποια στιγμή που νιώσατε κουρασμένοι και σκεφτήκατε να σταματήσετε;
Συχνά. Προσωπικά έχω φύγει από τη μπάντα πολλές φορές αλλά πάντα για ένα 24ωρο. Και φυσικά με τα χρόνια κάποια μέλη έχουν αποφασίσει να φύγουν ή να αλλάξουν τις ζωές τους. Δεν ήμασταν ποτέ 100% σταθεροί. Θα ήταν απίθανο να βγάζουμε τέτοια μουσική.
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων πολλές αλλαγές έχουν γίνει στη σύνθεση του συγκροτήματος. Βλέπετε τη διαδικασία αυτή σαν μια "αναζωογόνηση" της μουσικής της μπάντας και του κάθε τι που μπορούν να προσφέρει το κάθε μέλος;
Εντελώς αυτό. Ένα νέο μέλος αλλάζει όλη τη δυναμική και τις σχέσεις οπότε κάθε φορά είναι μια μικρή αναγέννηση.
Αυτές οι αλλαγές έχουν παίξει κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της μουσικής σας και στα “πειράματα” που κατά καιρός δοκιμάζετε;
Ποια πειράματα; Είναι περισσότερο μια αργή εξέλιξη, δοκιμάζοντας διαφορετικά πράγματα αλλά πάντα (είτε το θέλουμε είτε όχι) μέσα στον τρόπο ζωής των New Model Army.
Δίνετε και κάποιες σόλο συναυλίες κάθε τόσο, κυρίως σε μικρούς χώρους.
Αγαπώ την απλότητα και την αμεσότητα τους και ακόμα μελετώ την τέχνη να κάνεις έναν άνδρα και μια κιθάρα (και δεν είμαι σπουδαίος κιθαρίστας) συναρπαστικό για δυο ώρες...
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία σας επίσκεψη στην Ελλάδα. Για τι ανυπομονείτε περισσότερο;
Πρώτα τα προφανή -ο ήλιος, το φαγητό, η θάλασσα, τα βουνά και ειδικά οι άνθρωποι. Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που πάντα ένιωθα σπίτι μου, από τότε που πέρασα ένα μακρύ παιδικό καλοκαίρι μου στην Εύβοια. Αλλά περισσότερο, είναι εύκολο να μοιραστείς -τη μουσική μας αντίληψη για το δράμα, το συνδυασμό ομορφιάς και βίας και μια αγάπη ή πραγματικό ενδιαφέρον για τη φύση (όχι απλώς όμορφα μέρη, αλλά την αληθινή φύση των πραγμάτων). Από το πρώτο τραγούδι στην πρώτη μας συναυλία (στην Αθήνα το 1988) αισθανθήκαμε πως το ελληνικό κοινό καταλαβαίνει ενστικτωδώς αυτό που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε.
Υπάρχει κάποια στιγμή, ή συναίσθημα, που ανακαλείτε από το 2013;
Οικειότητα -είμαστε απλά χαρούμενοι να είμαστε εδώ.
Έχετε δυο εμφανίσεις προγραμματισμένες, με τη μία να είναι στο Street Mode Festival στη Θεσσαλονίκη. Πώς αισθάνεστε που είστε μέρος ενός μεγάλου φεστιβάλ με περισσότερα από 100 acts;
Δεν είναι δίκαιη ερώτηση αυτή -σαν να ρωτάς τον σκόρερ του νικητήριου γκολ πώς νιώθει... Σπουδαία, ανυπομονούμε. Και συχνά είναι πιο ικανοποιητικό να παίζουμε σε ένα κοινό που δεν μας γνωρίζει.
Το φεστιβάλ έχει να κάνει με την "street culture" και πάντα παίζατε μεγάλο ρόλο στην δημιουργία της μοντέρνας μορφής της, οπότε, πώς είναι η ζωή σας -και του συγκροτήματος ως ζωντανού οργανισμού- έξω στους δρόμους;
Θα σας απογοητεύσω λέγοντας πως μακριά από το συγκρότημα είμαστε κυρίως ήσυχοι άνθρωποι. Με έναν παράξενο τρόπο η κοινότητα των ανθρώπων σε όλον τον κόσμο που αγαπούν τη μπάντα έχουν ενωθεί για να δημιουργήσουν αυτήν την προέκταση [του συγκροτήματος] και τον ζωντανό οργανισμό.
Η Ελλάδα έχει μακρά ιστορία "λάθος" πολιτικών, και είστε μια μπάντα που δεν φοβάται να μιλήσει όταν πρόκειται για αυτό το θέμα. Θα λέγατε ότι η μουσική βοηθά τους ανθρώπους να συνεχίζουν να παλεύουν παρά το δυσοίωνο σκηνικό;
Ναι. Η μουσική από μόνη της δεν αλλάζει τίποτα αλλά έχει δυνάμεις. Έχουμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια με το θέμα του νεο-φασισμού και γενικά την πιο σκοτεινή πολιτική ατμόσφαιρα, ότι όλοι μας που δεν συνεισφέρουμε στην βίαιη παγκόσμια οπτική τους πρέπει να συγκεντρωθούμε, να είμαστε κοντά μεταξύ μας και να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο ο ένας από τον καθένα. Οπότε οι συναυλίες, ή η live τέχνη κάθε διαφορετικού είδους γίνεται αυτό το σημείο συνάντησης. Υπάρχει μια αίσθηση μεγάλης ανάγκης πραγμάτων όπως το φεστιβάλ αυτό [εννοώντας το Street Mode].
Η "Οικογένεια" ήταν πάντα εκεί για εσάς και εσείς ήσασταν πάντα εκεί για αυτούς. Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό σας "πίσω από τα φώτα";
Περίπλοκη και δύσκολο να την εξηγήσουμε. Δεν βλέπω ποτέ το κοινό μας σαν ένα μοναδικό ζώο. Είναι πολλοί περισσότεροι άνθρωποι με διαφορετικές ιστορίες και ζωές -οπότε έχουμε διαφορετικές σχέσεις με όλους.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στην ελληνική "Οικογένεια";
Ελπίζουμε να σας δούμε σε κάποια από τις συναυλίες. Μείνετε δυνατοί.
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.