1000Mods - Youth of Dissent [ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ]

Το Youth of Dissent έρχεται εν μέσω δυστοπίας ως ένα ταξίδι από τα βαθύτερα σημεία της ψυχής σου έως τον πιο μακρινό γαλαξία, σε ένα πείραμα που κρίνεται ως απόλυτα επιτυχημένο

Τέσσερα χρόνια μετά το Repeated Exposure To..., οι 1000Mods κυκλοφορούν τον τέταρτο full length δίσκο τους, Youth of Dissent. Έναν δίσκο που έρχεται εν μέσω μιας δυστοπικής θα μπορούσε κανείς να πει πραγματικότητας, για να της χαρίσει το soundtrack που της αξίζει.

Το άλμπουμ ξεκινά με το κομμάτι Lucid, κι αμέσως καταλαβαίνει κανείς πως τα 90's είναι ολοζώντανα μέσα στην μουσική των Mods, αυτό που ακούς όμως σίγουρα δεν είναι "παλιομοδίτικο". Έχει τον χαρακτήρα του συγκροτήματος, προσφέρει απλόχερα βρώμικο θόρυβο και έντονα συναισθήματα.

Το So Many Days σου δίνει στα πρώτα δευτερόλεπτα την αίσθηση ότι πρόκειται να ακούσεις κάτι αρκετά διαφορετικό και ψυχεδελικό. Μόλις ξεκινάς να χαλαρώσεις το κορμί σου, όμως, το κομμάτι δυναμώνει και δυναμώνει και η μελωδία του εξελίσσεται από ψυχεδελική σε στοιχειωτική, οι μύες σου ξανασφίγγουν και βρίσκεσαι ξαφνικά στην θύελλα που σηκώνει το ξέσπασμα του τραγουδιού.

Βγαλμένο από το Σιάτλ ή την έρημο της Καλιφόρνια των 90's είναι και το Warped, ένα κομμάτι που σε άλλες εποχές θα μπορούσαν να είχαν γράψει οι Alice in Chains, οι Nirvana, ή ακόμη και οι Pearl Jam -πάντοτε βέβαια σε λιγότερο heavy εκδοχές. Το ίδιο μονοπάτι ακολουθεί και το Dear Herculine, το οποίο φανερώνει ξεκάθαρα την νέα ταυτότητα των Mods, λίγο παραλλαγμένη σε σχέση με παλιότερα, αλλά όσο ο πυρήνας και η καρδιά του συγκροτήματος παραμένουν ίδια, πάντα θα ξέρεις ότι αυτό που ακούς δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο πέραν από Mods.

Less is More: Άλλο ένα κομμάτι στο οποίο ξετυλίγεται μπροστά μας ένας διαφορετικός εαυτός του συγκροτήματος και η εξέλιξη τους σε μια μπάντα που ξεπερνά τα όρια της stoner/ heavy σκηνής και φτάνει έως την grunge -που αποτελούσε εξάλλου πάντοτε επιρροή και έμπνευση τους- και έως το alternative rock. Εδώ βέβαια να αναφέρουμε και τον ρόλο που έπαιξε όπως φαίνεται η παραγωγή του Matt Bayles, ενός από τα σημαντικότερα ονόματα στις προαναφερόμενες σκηνές, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τους Isis, Mastodon, Soundgarden, Pearl Jam και Botch, αλλά και τα μέρη στα οποία γράφτηκε και ηχογραφήθηκε ο δίσκος, δηλαδή στα Litho Studio και London Bridge Studio του Σιάτλ.

Ένα 2λεπτο ψυχεδελικό εμβατήριο μας θυμίζει πώς μάθαμε τους 1000Mods, με το 21st Space Century να μοιάζει με μια εκτόξευση στο διάστημα (προφανώς). Μια εκτόξευση που οδηγεί στο συμπαντικό ταξίδι του Pearl: Εκρηκτικά riffs, μια εσωτερική ενέργεια που συγκεντρώνεται στο στομάχι και εκρήγνυται σαν ατομική βόμβα που πίσω της αφήνει μια μεγάλη μαύρη τρύπα.

Το Blister θα μπορούσε άνετα να έχει γραφτεί από τους Nirvana το 1991, αλλά όχι, είναι γραμμένο το 2020 και φέρει την υπογραφή των 1000Mods. Υπάρχουν τα "νευρικά" riffs, η ελάχιστα παραμορφωμένη και σκόπιμα πιο βραχνή φωνή, όταν όμως κλείνεις τα μάτια σου το μόνο που μπορείς να δεις είναι Orange ενισχυτές, μούσια, καπέλα, μαλλιά κι ένα μπάσο που είναι τόσο χαμηλά ώστε σχεδόν αγγίζει τα γόνατα.

Ακολουθεί το Young, σχεδόν ως μια alternative μπαλάντα, ή ως μια 70's ψυχεδελική μελωδία, με στοιχεία που θυμίζουν ακόμα και Pink Floyd, και σιγά σιγά εξελίσσεται και αυτό με τη σειρά του σε άλλο ένα συμπαντικό κι αστρικό ταξίδι που σε φέρει να ισορροπείς μεταξύ πολλών διαστάσεων, αυτών των διαστάσεων που φανερώθηκαν όταν οι προηγούμενες αλλεπάλληλες εκρήξεις δημιούργησαν μαύρες τρύπες.

Mods "από τα παλιά" συναντούμε και στο Dissent. Θολή και καπνισμένη ατμόσφαιρα, θόρυβος, παραμορφώσεις, και μια ανεξέλεγκτη μα εσωστρεφής ενέργεια συνθέτουν ένα απόκοσμο μουσικό κόσμο.

Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το Mirrors, το οποίο φέρει το σύμπαν μέσα μας και έτσι ολοκληρώνεται και ο κύκλος, με την αναζήτηση αυτήν την φορά να είναι απόλυτα εσωτερική, σε μια μάχη του καθενός με τον εαυτό του. Έντονα heavy και σκοτεινό, φέρνει στις επιφάνεια τις σκέψεις και τα συναισθήματα εκείνα που έχεις -ή νομίζεις ότι έχεις- θάψει πολύ καλά.

Οι 1000Mods δεν φοβήθηκαν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, ξεφεύγοντας από όσα έκαναν μέχρι τώρα, δημιουργώντας ένα μουσικό μωσαϊκό το οποίο κρύβει μέσα του stoner, heavy και grunge, Δύση και Ανατολή και σε οδηγεί σε μια αναζήτηση από τα βαθύτερα σημεία της ψυχής σου έως τον πιο μακρινό γαλαξία. Πείραμα κρίνεται απολύτως επιτυχημένο και ανυπομονούμε να περάσει και αυτή η περίοδος για να μπορέσουμε να ακούσουμε το αποτέλεσμα και ζωντανά.


Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου