Η Χαρα κι ο Φοβος

Νταξ...δε λεω....οι τελευταιοι μηνες ειναι ομορφοι.....Ειμαι τοσο χαρουμενος που πλεον ουτε να γραψω δεν μπορω.....!Απ τη μια πλευρα....απ την αλλη,εχω μπει τοσο βαθια στην καθημερινοτητα μου κι εχω αφησει την ρουτινα να με παρασυρει που δεν αφηνω την καρδια μου να λειτουργησει και να γραψει.....Νιωθω(και ειμαι,τρενο φαντασμα γαρ)σαν ενα τρενο που περνα απαρατηρητο πανω στις ραγες της ανεξηγητα βιαστικης πολης,που,παρολο που οι μηχανες μου κανουν θορυβο εκωφαντικο και σειεται η γης,κανεις δεν μ ακουει.....
Κι ομως,λιγες μερες πριν εκεινη η κυρια αρνηθηκε τη θεση που της παραχωρηθηκε λεγοντας πως "εμεις οι ηλικιωμενοι κατεβαινουμε για βολτα,εσεις οι νεοι πρεπει να καθεστε που δουλευετε.Εμεις μπορουμε να καθισουμε στα σπιτια μας!"
Κι οσο να ναι,χαμογελασα μπροστα στο σκηνικο,κι ενιωσα πως υπαρχει ακομα κοσμος που νοιαζεται για τους αλλους και δινει προσοχη στο περιβαλλον του....Κι ηταν μια ανακουφιση αυτο,μιας και λιγες μερες πιο πριν,παλι στο λεωφορειο,ενιωσα περιεργα,αλλα και κατα καποιον τρενοφαντασμικο τροπο απολαυση,οταν διαπιστωσα οτι πολλοι ανθρωποι προτιμουν να κατσουν ορθιοι στο λεωφορειο,παρα διπλα σε καποιον σαν την αφεντια μου.....Ναι,μια μικρη απολαυση την ενιωσα,το κουταβι το καημενο ομως πως ενιωσε οταν ειδε πως ειναι ικανο αυτο μονο του,πεινασμενο κι αδεσποτο,να μετακινησει μια ομαδα ανθρωπων τουλαχιστον δυο μετρα;
Οταν ο φοβος κυριευει τους ανθρωπους,η ψυχη ξαπλωνει σε εμβρυικη σταση σε ενα μικρο κουτακι,κλεινει και το καπακι και περιμενει τον μαυροφορεμενο κυριο με το δρεπανι.....Και νταξει,να φοβασαι μια σκατοφατσα με μουσια και μαυρα ρουχα,αλλα ενα κουταβι;Τι μπορει να σου κανει ενα φοβισμενο κουταβι;
Anyway,οπως ξεκινησα να λεω,τους τελευταιους μηνες η ζωη μου ειναι τοσο ομορφη που θα λεγα πως εχω βρει το νοημα,κι αν μπορουσα να αλλαξω κατι,αυτο θα ταν ενα μικρο πραγμα....
Ενα τοσο δα πραγματακι,που λεω ομως οτι θα κανω εδω και εντεκα χρονια...ουτε ενα,ουτε δυο....Απ το πρωτο δευτερολεπτο που πατησα το ποδι μου στο χωριο.....Περσι βεβαια,ειχα την ευκαιρια μου,αλλα απ οτι φαινεται ακομα και ο καναπες που μου χε παραχωρηθει ηταν πολυς κι επρεπε να τον αδειασω,και να μεινει και παλι κλειστο οπως ηταν εκεινο το σαλονι.....

Φετος,στην πιο δυσκολη ισως,οικονομικα,περιοδο της χωρας αλλα και προσωπικη μου,βρισκομαι να ψαχνω μια δουλεια(ο τονος μπαινει οπου θελετε,αλλωστε γι αυτο δεν βαζουμε ποτε)κι ενα σπιτι ΔΙΚΟ ΜΟΥ.....
Αυτο το τοσο δα πραγματακι ειναι που μου στερει την ευτυχια,κατα τα αλλα δεν μπορω να πω,πανε ολα φινα(βαλε φινα!).....!Αν ειχα κι αυτο,θα δηλωνα περηφανα ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος του κοσμου.......Αυτα.... :)
υ.γ.Φυσικα δεν μπορω να ζησω και χωρις τις εκπομπες μου,αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.... :Ρ
Ουφ,τα πα και ησυχασα....!τα λεμε οταν θα χω ξαναπιει τα κρασακια μου,η οταν θα μαι ξανα "θλιμμενος"-μελαγχολικος-σε φαση διαφανα κρινα :Ρ
υ.γ.2:...γιατι ειμαι ααααεεεεεερας που περνααααααααααααααα μεσα στους δροοοοοοομους στα στεναααααααααα...........ασχετο,αλλα μολις το ακουσα κι ειπα να το πεταξω εδω <3