Editos - In Dream

Δυο χρόνια μετά το τελευταίο τους άλμπουμ (The Weight of your Love) και περίπου δυο μήνες πριν τους απολαύσουμε ξανά στη χώρα μας, οι Editors κυκλοφορούν το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους, In Dream. Ένα άλμπουμ με το οποίο, όπως οι ίδιοι είπαν, έμαθαν να περπατούν ξανά, το πρώτο με δική τους παραγωγή, φτιαγμένο από τον καθένα από τους πέντε τους.

Ένα άλμπουμ το οποίο ξεκινώντας φέρνει στο νου πώς θα μπορούσε να είναι μια συνεργασία Depeche Mode - Moby, με το Ocean of Night. Και αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοούμε, ας πούμε απλά πως τα φωνητικά του κυρίου Tom Smith βγαίνουν... στον ήλιο που φέρνει η, αρκετά ηλεκτρονική, μουσική της μπάντας.

Ακολουθεί το Forgiveness, το οποίο ξεκινά με μεγάλη δόση ηλεκτρονικής μουσικής των 80s, η οποία φαίνεται πως επηρέασε πολύ σε αυτήν τη δουλειά τους τους Editors. Στη συνέχεια έρχεται στο παρόν, διατηρώντας πάντα τον ήχο των... προγόνων του. Με όμοιο μοτίβο μας συστήνεται και το Salvation, το οποίο εν συνεχεία γίνεται ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι, με βάση στο πιάνο και τα φωνητικά και κορυφώνεται ένα κρεσέντο των δυο προς το τέλος του.

Κι έρχεται το Life is a Fear, το πρώτο single που ήρθε στα αυτιά μας από το In Dream, το πιο γνώριμο μουσικά, σε ό,τι αφορά τους Editors, κομμάτι του άλμπουμ. Και αυτό με έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία και τον Tom Smith να προσπαθεί(;) να παίξει με ψηλές νότες. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν και για το Life is a Fear την προοπτική της κυρίας Rachel Goswell, της Βρετανής ερμηνεύτριας με την οποία συνεργάζονται για το The Law, ένα ακόμη ατμοσφαιρικό κομμάτι, από αυτά που μας αρέσουν μεν, αλλά τις "μεγάλες" ώρες.

Για τη συνέχεια, Our Love, ένα τραγούδι που επιβεβαιώνει τον vintage ήχο του άλμπουμ, τον ήχο που ακολουθεί φόρμες παλαιότερων εποχών της ηλεκτρονικής μουσικής, πάντοτε εμπλουτισμένο με την ιδιαίτερη πινελιά του συγκροτήματος. Όπως και το All the Kings, το οποίο θυμίζει σε σημεία Anne Clark και σε σημεία, ξανά, Depeche Mode, με τους Editors όμως να προσθέτουν γι άλλη μια φορά τη δική τους πινελιά μέσω του περιβάλλοντος στο οποίο σε μεταφέρει το άλμπουμ στην ολότητα του.

Οι "μεγάλες" ώρες, πέραν του Law, θα μπορούσαν να συνοδεύσουν κατάλληλα και το At All Cost, στο οποίο βασικό λόγο έχουν τα φωνητικά και η... αφήγηση της ιστορίας του κομματιού. Όταν μιλάμε για ροκ και ηλεκτρονική μουσική, δεν γίνεται να μην αναφέρουμε τους Muse. Ακούγοντας λοιπόν το Marching Orders, δεν γίνεται να μην συνδυάσεις τους Editors με τους συμπατριώτες τους και κομμάτια όπως το Resistance, πάντα με πιο "αντρικά" φωνητικά και χωρίς ουρλιαχτά.

Τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το No Harm. Με τον Tom Smith γι άλλη μια φορά να ακροβατεί μεταξύ μπάσων και πρίμων, και το κομμάτι να τον ακολουθεί, πότε ψηλά πότε χαμηλά, πάντοτε όμως με μια μικρή σκοτεινιά.

Συνολικά, πρόκειται για ένα άλμπουμ που ταιριάζει απόλυτα στην εποχή της κυκλοφορίας του. Φθινοπωρινό, με πολλές αναφορές σε μουσικές του παρελθόντος και μεγάλη βάση στον ηλεκτρονικό ήχο. Σίγουρα όχι αριστουργηματικό, αλλά ένα άλμπουμ που θα μας συνοδέψει σε πολλές καταστάσεις φέτος το χειμώνα.

*Όσοι έχετε την τύχη να προμηθευτείτε την deluxe version του άλμπουμ, θα μπορέσετε να ακούσετε (και να μας πείτε τη γνώμη σας) για τις alternative εκτελέσεις των Forgiveness, No Harm, Our Love, Life is a Fear, μια ακόμα συνεργασία με την Rachel Goswell με τον τίτλο Oh My World, και το Harm, το οποίο όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι το αντίθετο του No Harm, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου