Η συναυλία ξεκίνησε νωρίς, έβλεπες μόνο κεφάλια και χέρια στον αέρα από το κάγκελο μέχρι τις τελευταίες καρέκλες πίσω πίσω, όλοι πάνω και κάτω από τη σκηνή είχαν διάθεση για μια πολύ όμορφη βραδιά, κι αυτό ακριβώς ήταν. Μας τα είπαν όλα, μέσα σε περίπου τρεις ώρες χώρεσαν τα αγαπημένα του καθένα από το κοινό κι ακόμα παραπάνω, ίσως βέβαια κάποιοι να μείναν παραπονεμένοι που καναδυο τους ξέφυγαν, την επόμενη φορά όμως θα ικανοποιηθούν και αυτοί.
Ξέρεις, ο Σωκράτης έχει έναν μοναδικό τρόπο να διηγείται ιστορίες -παίζει βέβαια ρόλο και ο μοναδικός τρόπος ομιλίας του- και στο Φράγμα μας είπε δύο από αυτές, μία για ένα όνειρο και μια για μια κάμπια στην Ανταρκτική, η οποία το χειμώνα πεθαίνει και την άνοιξη ανασταίνεται. Εννοείται πώς τα συνδύασε και με το ανάλογο τραγούδι.
Ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Φώτης Σιώτας, η Λαμπρινή Καρακώστα, ο Κυριάκος Ταπάκης, ο Γιάννης Παπατριανταφύλλου και ο Νίκος Μαγνήσαληςς πήραν τις ζωές μας και τις στήσαν μπροστά μας στον καθρέφτη, πήραν τα όνειρα μας και τα βάλαν κι αυτά δίπλα, πήραν τις καρδιές μας και, φυσικά, πήραν τις φωνές μας. Κι όταν στο τέλος μείναν μόνο οι μουσικοί, κάτω από τη σκηνή στήθηκε χορός, από παρέες κι από αγνώστους μεταξύ τους, όλοι δώσαν τα χέρια κι ανοίξαν κύκλο.
Όλως τυχαίως, οι πρώτες φθινοπωρινές βροχερές μέρες περίμεναν να περάσει η συναυλία για να ξεκινήσουν.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες της συναυλίας εδώ.
Κείμενο - φωτογραφίες: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.