Η τρίτη και τελευταία ημέρα του φεστιβάλ ήταν ουσιαστικά χωρισμένη στα δύο σε ό,τι αφορά το μουσικό της κομμάτι. Πριν από αυτό όμως, να αναφέρουμε πώς καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας υπήρχε εντός της Αποθήκης Γ' bazaar με χειροποίητα κλπ ενώ το απόγευμα στην Street Stage φιλοξενήθηκαν 1vs1 battles και πάλι, αυτή τη φορά από τους άντρες -τα B-Boys για να το πούμε πιο σωστά. Περιττό βέβαια να σημειώσουμε πώς γι άλλη μια φορά έκλεψαν την παράσταση και τις καρδιές μας η νέα γενιά. Πολύ νέα, αν σκεφτεί κανείς πώς ο μικρότερος της... συμμορίας ήταν τεσσάρων και ο μεγαλύτερος σίγουρα όχι πάνω από 12.
"Μουσικό διάλειμμα" με το πρώτο live της ημέρας στην κεντρική σκηνή, από τους ska/ reggae/ dub Bailemos που κέρδισαν το διαγωνισμό συγκροτημάτων του Σαββάτου, δικαιολογημένα αν κρίνουμε από την ενέργεια που βγαλαν στη σκηνή και μας ξεσήκωσαν από νωρίς, τόσο με δικά τους κομμάτια όσο και με διασκευές.
Μέχρι να μαζέψουν οι Bailemos και να ετοιμαστεί η σκηνή για τα Ημισκούμπρια, στην Street Stage ο κόσμος άρχισε πάλι να μαζεύεται, για να παρακολουθήσει τους Manzins και τους Gully Sirens σε δυο τελείως διαφορετικά αλλά εξίσου ενδιαφέροντα χορευτικά shows, με εξαιρετική θεατρικότητα από τους πρώτους και ρυθμό που σε παρασέρνει από τους δεύτερους. Ακολούθησε μία εκτός προγράμματος, απ' όσο καταλάβαμε, επίδειξη free running από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Δημήτρη Κυρσανίδη και άλλο ένα flat land bmx show από τον Άλεξ Αλεξανδρίδη, λίγο πριν τον εντυπωσιακό τελικό του B-Boy Battle.
Ο χιπ χοπ χαρακτήρας της ημέρας συνεχίστηκε και στο Main Stage, με δυο ιστορικά σχήματα: Πρώτοι τα Ημισκούμπρια, οι οποίοι μπορεί να μην είναι μεγάλοι ποιητές, είναι όμως ικανότατοι διασκεδαστές. Βέβαια, και ποιος μπορεί να πει κάτι για τις παραγωγές του Πρύτανη, ενώ, σε ό,τι αφορά τους στίχους τους... είναι μάλλον ο λόγος που ξεχωρίζουν στην ελληνική σκηνή.
Επόμενοι, η ζωντανή ιστορία αυτής της μουσικής. Οι πρωτοπόροι Sugar Hill Gang, με το αρχικό, πλην ενός, line up τους για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, μας έδειξαν πώς γίνεται το old school hip hop, μας κούνησαν και μας ταρακούνησαν για καλά. Στο τελευταίο κομμάτι τους είχαν και... μπαλέτο, με αρκετούς B-Boys από το διαγωνισμό να ανεβαίνουν στη σκηνή και να κάνουν επίδειξη των δυνατοτήτων τους.
Με τους Sugar Hill Gang ολοκληρώθηκε το "πρώτο" σκέλος της ημέρας, οι φορώντες φαρδιά ρούχα πήγαν προς τα πίσω και οι μαλλιάδες ήρθαν μπροστά. Όσοι τουλάχιστον από τους πρώτους δεν ανυπομονούσαν να δουν και τα δύο άλλα σχήματα και από τους δεύτερους δεν έγιναν ένα με τους προαναφερθέντες. Η ατμόσφαιρα πήρε να αλλάζει και στη σκηνή ανέβηκαν οι 63 High -γιατί τους λένε 63 High ρώτησαν οι παρουσιαστές, γιατί δεν ξέραμε να μετράμε παραπάνω ήταν η πληρωμένη απάντηση που πήραν. Φυσικά δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη και δημιούργησαν ένα μικρό χαμό, "ταλαιπωρώντας" μας όσο πρέπει ώστε να είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε την τελευταία μπάντα του φεστιβάλ.
Σκέψου, πόσο τρομερό θα ήταν να βλέπαμε την ίδια μέρα τους 63 High, τους Vodka Juniors, τους 1000Mods και τους Nightstalker. Δυστυχώς, οι πρώτοι και οι τελευταίοι εμφανίστηκαν στο κλείσιμο του φεστιβάλ. Με πολλή διάθεση για... σπασίματα αλλά και για κουβέντα με το κοινό, ήρθαν τελευταίοι και πήραν τα τσιμέντα του λιμανιού σπίτι τους. Νομίζω πως no further captions are needed.
Συνολικά, μας άρεσαν πολλά πράγματα στη φετινή διοργάνωση του Street Mode Festival -αν και κάποια μας ξένισαν ή μας χάλασαν. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα φεστιβάλ από αυτά που χρειάζεται τόσο η πόλη όσο και η χώρα (και με φθηνό εισιτήριο συγκριτικά, να σημειωθεί και αυτό) κι ελπίζουμε να συνεχίσει να μεγαλώνει και να βελτιώνεται.
Δες εδώ το ρεπορτάζ της 1ης και εδώ της 2ης ημέρας.
Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες της βραδιάς εδώ.
Κείμενο - φωτογραφίες: Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.