Mr. Highway Band - The Rebel Artist

Οι Mr. Highway Band, το ξέρεις, είναι μια μπάντα φτιαγμένη για highways, ταξιδιάρικη, ή φτιαγμένη για μπαρ από εκείνα που βρίσκεις κρυμμένα, που θυμίζουν παμπ αλλά είναι πιο σκοτεινά, με περισσότερο καπνό, με περισσότερο αισθησιασμό, ξύλινο και βγαλμένο από άλλη εποχή. Με το The Rebel Artist οι Mr. Highway Band προχωρούν ένα ακόμα βήμα πιο πέρα, επιβεβαιώνοντας ότι έχουν περίσσια έμπνευση, όρεξη κι αγάπη γι αυτό που κάνουν, κι αυτό που κάνουν ξέρουν να το κάνουν καλά.

Το -τρίτο συνολικά- άλμπουμ ξεκινά με μια δόση μπλουζ από εκείνες στις οποίες μας συνηθίζουν οι Mr. Highway. At the End of the Day το όνομα του, κι από την αρχή δίνουν το σύνθημα ότι αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος δίσκος. Βιολί και τσέλο και πιάνο, και φυσικά το χαρακτηριστικό κιθαριστικό ύφος των Mr. Highway, που δίνουν την αίσθηση ενός τραγουδιού κάτι περισσότερο από ολοκληρωμένου.

Ακολουθεί το Open the Door, κομμάτι αλληλεγγύης, ενάντια σε κάθε πόλεμο, με στίχους που χτυπούν ακριβώς εκεί που πρέπει. Με τη συμμετοχή της Τζένης Καπάνταη στα φωνητικά και τη φωνή των Mr. Highway, Γρηγόρη Ψαλτάκο, να μας δείχνει γι άλλη μια φορά πως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να είναι στη θέση του.

Στο Forever μας συστήνουν αρχικά με έναν ατμοσφαιρικό εαυτό που υποψιαζόμασταν, αλλά δεν ήμασταν σίγουροι αν έχουν. Τα πνευστά κι η αργή ακουστική κιθάρα δίνουν τη θέση τους σε ένα ανέβασμα με μπόλικα southern στοιχεία από τη μία, με μια έντονη αίσθηση τζαζ -ίσως και λίγο soul κάπου καλά κρυμμένη;- από την άλλη.

Ψάξαμε και βρήκαμε τον τίτλο του άλμπουμ στο Masquerade Costume. Πιθανόν το πιο κιθαριστικό κομμάτι του δίσκου, με έναν συνδυασμό ακουστικής κι ηλεκτρικής κιθάρας που βγήκε πολύ καλύτερος από ότι θα περίμενες, κι ένα πιάνο κάπου εκεί να σε προετοιμάζει σιγά σιγά για το κρεσέντο στο οποίο οδηγείται το κομμάτι.

Μια καμπάνα που έρχεται πίσω από την πλάτη σου και εισβάλλει στο μυαλό σου, μαζί με τον χαρακτηριστικό ακουστικό ήχο των Mr. Highway σε εισάγει στο Serenity is Gone. Μπλουζ και spooky ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα εφφέ και την σκαλωτική πινελιά που προσδίδει το μουσικό πριόνι. Πιθανότατα από τα κομμάτια που θα ακούμε αρκετά συχνά τις μικρές ώρες, στο Drunken Lullabies Radio Show.

Σε εντελώς άλλη χώρα, πλανήτη, ώρα, μέρα σε μεταφέρει το If You're With Me. Ένα γλυκό(;) κι εύθυμο, "dylanικό" και "dropkickmurphικό" κομμάτι ταυτόχρονα, με το μπάντζο να δίνει το ρυθμό σε μια ηχητική πανδαισία που σου απαγορεύει να μείνεις ακίνητος. Εδώ βλέπουμε γι άλλη μια φορά καθαρά την πολυμορφικότητα και την προσαρμοστικότητα της μπάντας.

Το ίδιο συμβαίνει και στο Time Machine, ακόμα πιο κοντά στους Murphys, πάντα όμως με τον φολκ ήχο που προτιμούν και ξέρουν τόσο καλά να δημιουργούν οι Mr. Highway. Φολκ ήχος που ξεχωρίζει από την πρώτη νότα και στο Actress II, με μπλουζ στοιχεία που ενισχύουν τη ζεστασιά που ούτως ή άλλως εκπέμπει η μουσική της μπάντας. Αυτό, όχι, δεν είναι από τα τραγούδια τους για μπαρ, είναι για εκείνες τις ηλιόλουστες Κυριακές που μπαίνεις στο αυτοκίνητο και σταματάς μόνο όταν έχεις χαθεί.

Αντίθετα, για μπαρ, για ουίσκι και καπνό, ένα ακόμα κομμάτι που φανερώνει τον ατμοσφαιρικό εαυτό των Mr. Highway, είναι το In the Fire of Time. Τζέμπε και φυσαρμόνικα σε μεταφέρουν εκεί που ο Screamin' Jay... θυσίαζε -ή έτρωγε- κοπέλες, εκεί που ο Howlin' Wolf ούρλιαζε στο φεγγάρι.

Τα τύμπανα δηλώνουν ότι ξεκινά το Tireless Rolling River, και μαζί με τον ακούραστο ποταμό ξεκινά και το ταξίδι δίπλα στις όχθες του. Άναψε τσιγάρο, κλείσε μάτια και... οι Mr. Highway σου επιτρέπουν να χαθείς στον κόσμο τους.

Ακολουθεί το Greed. Κι όπως η απληστία οδηγεί στη δυστυχία και τη μοναξιά, έτσι ο συνδυασμός funk και μεξικάνικων ήχων οδηγεί στο hard rock κλείσιμο του κομματιού. Μια σπαταλημένη ζωή κλεισμένη σε 4 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα.

Σπαταλημένη ζωή, σπαταλημένος χρόνος. Ο χρόνος όμως είναι πολύτιμος. Precious Time, το κομμάτι με το οποίο καταλήγει το Rebel Artist. Ένας ορχηστρικός έγχορδος παράδεισος τοποθετημένος στην κόλαση, με τα φωνητικά του Γρηγόρη Ψαλτάκου να θυμίζουν -όπως σωστά διαβάσαμε στην κριτική του i-Jukebox- τον James Hetfield.

Το Rebel Artist αποτελεί μια δήλωση. Μια στιχουργική δήλωση για τον πόλεμο, τη συντροφικότητα, την... προβληματική ανθρώπινη φύση, τον έρωτα. Μια συνθετική δήλωση ότι southern ήχοι, μπλουζ ήχοι, ροκ, όργανα πιο κλασσικά κι όργανα πιο "συνηθισμένα" μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο δίσκο με τρομερά αποτελέσματα. Οι Mr. Highway βρίσκουν την ουσία της μουσικής τους, τη μοιράζονται, και είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να κάνουν. Ελπίζουμε να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο για αρκετά ακόμα χρόνια, τραβώντας κι αυτοί "κουπί" σε μια ελληνική σκηνή που, αν ξέρεις που να ψάξεις, ανθεί.

*Η κεντρική φωτογραφία είναι του Γιάννη Μαργετουσάκη. Όλα τα δικαιώματα ανήκουν στο φωτογράφο και το συγκρότημα.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου