Οι Deaf Radio πατούν το κουμπί "χωρίς επιστροφή"

Έχεις νιώσει ποτέ ότι θες να φωνάξεις, να σημάνεις συναγερμό, αλλά δεν μπορείς; Υπάρχει ένα συγκρότημα που σε καταλαβαίνει και μέσα στη μουσική του ξυπνάει αυτό το συναίσθημα τόσο έντονα που δεν μπορείς να το ελέγξεις. Αυτοί είναι οι Deaf Radio, οι οποίοι μας συστήνονται για καλά με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, Alarm, μέσα από βαριά κιθαριστικά riffs και ογκώδη τύμπανα που συνδυάζονται με χαρακτηριστικές φωνητικές μελωδίες.

Πότε εκρηκτικοί, πότε σκοτεινοί, πάντα ατμοσφαιρικοί, με τους στίχους τους να βγάζουν στο προσκήνιο σκέψεις υπαρξιακές, ενίοτε δυστοπικές. Οι Deaf Radio αποτελούν ένα από τα ελληνικά συγκροτήματα που -μιας και πλέον έγινε η αρχή κι είναι καλύτερη από ότι κι οι ίδιοι θα περίμεναν- θα μας απασχολήσουν αρκετά και στα χρόνια που έρχονται. Μιλούν στον Summer Rain για το Alarm, για την έμπνευση τους, τις επιρροές τους, τη μουσική και τους στίχους τους, που αν δεν ήταν μουσικοί θα τους καθιστούσαν συγγραφείς.

Summer Rain: Το Alarm κυκλοφόρησε και επιβεβαίωσε τη γνώμη που είχαμε σχηματίσει για εσάς. Αποτελεί ένα νέο μεγάλο βήμα, ή ίσως φυσική συνέχεια της καθημερινής ζύμωσης μέσα στη μπάντα;

Deaf Radio: Το Alarm είναι η πρώτη μας μεγάλη και ολοκληρωμένη κυκλοφορία, συνεπώς είναι σίγουρα ένα πολύ μεγάλο βήμα. Παράλληλα, ήταν πράγματι η φυσική συνέχεια των πραγμάτων για μια μπάντα που ένιωθε πως είχε αρκετά να εκφράσει. Υπάρχουν ιστορίες, κείμενα και ανησυχίες πίσω από κάθε κομμάτι και όλα αυτά συνοψίζονται στον τίτλο του τελευταίου τραγουδιού, "...And We Just Pressed The Alarm Button...", που έδωσε και το όνομα στον δίσκο. Μόλις τελειώνουν αυτά τα 43 λεπτά συνειδητοποιούμε πως πλέον όλα αυτά τα έχουμε αφήσει ελεύθερα, να πάρουν το δικό τους δρόμο, πατώντας το κουμπί "χωρίς επιστροφή".

S.R.: Πριν αναλύσουμε τα άλλα, έχουμε μια απορία: Ποιος είναι ο υπεύθυνος για αυτό το σκαλωτικό artwork με την κραυγή που τελικά δεν ξέρεις αν φωνάζει;

D.R.: Ο αποκλειστικός υπεύθυνος ονομάζεται Πέτρος Βούλγαρης και υποστηρίζει πως αυτός ο τύπος στο εξώφυλλο όντως φωνάζει. Πολύς κόσμος στο YouTube ρωτούσε αν ο τύπος είναι ο Nick Diaz (παλαιστής MMA) αλλά εμείς δεν ξέρουμε από αυτά.

Μιας και το θέτεις, να πούμε πως είμαστε ενθουσιασμένοι με το εξώφυλλο του Πέτρου. Νιώθουμε ότι κατάφερε τόσο απλά να συνδυάσει το φόβο και την παραδοξότητα που προσπαθήσαμε να εκφράσουμε με τη μουσική και τους στίχους. Η αγχωτική εκ φύσεως λέξη "Συναγερμός" σε συνδυασμό με αυτή την εικόνα αλλά και την pop αισθητική είναι μια άψογη περιγραφή του δίσκου.

S.R.: Έχετε παίξει δίπλα σε stoner ονόματα, αλλά stoner δεν είστε. Έχετε παίξει με ψυχεδελικά ροκ ονόματα, αλλά ούτε αυτός ο όρος δίνει πλήρη εικόνα για εσάς. Τι παίζουν τελικά οι Deaf Radio;

D.R.: Ισχύουν όλα τα παραπάνω και σωστά λες ότι δεν είμαστε σε καμία περίπτωση ούτε stoner ούτε psychedelic rock. Παίρνουμε όμως στοιχεία από αυτές τις μουσικές, προσθέτουμε και άλλα αγαπημένα μας (το post punk είναι ένα από αυτά) και προκύπτει αυτό που ακούτε. Οι Deaf Radio παίζουν ένα vocally oriented κιθαριστικό ροκ και πάντα αυτό θα είναι. Άλλες φορές πιο σκοτεινό και παγανιστικό και άλλες πιο ραδιοφωνικό. Πάντα όμως θα ακούτε πολλές κιθάρες και τη φωνή σε ρόλο οδηγού.

S.R.: Σημαντικό για το "τι παίζετε", το τι ακούτε. Τι μουσικές σας βοηθούν να εμπνευστείτε για να γράψετε;

D.R.: Εδώ η λίστα θα μπορούσε να είναι αχανής καθώς ο καθένας μας ακούει διαφορετικά πράγματα. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τα προφανή - δηλαδή τους Queens of the Stone Age και όλη αυτή τη σκηνή που χαρακτηρίζεται ως desert/post grunge. Ωστόσο, η μουσική μας περιλαμβάνει και στοιχεία που δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν με την πρώτη ακρόαση από μουσικούς όπως οι Neu! και οι CAN, οι Joy Division και οι Bauhaus, ο John Frusciante (ειδικά στο side project του, Ataxia), οι Tame Impala και οι Black Angels. Πέραν των μουσικών επιρροών, σημαντικό κομμάτι της έμπνευσής μας περιλαμβάνει ταινίες και βιβλία αλλά και στιγμές από την καθημερινή μας ζωή κάτι που αναμφισβήτητα φαίνεται περισσότερο στους στίχους μας.

S.R.: Οι στιχουργικές σας ανησυχίες μεταφράζονται και σε γενικότερες ανησυχίες;

D.R.: Μάλλον οι γενικότερες ανησυχίες μεταφράζονται σε στίχους. Το "Alarm" περιέχει σε τεράστιο βαθμό αυτή την προσέγγιση. Υπάρχουν φορές που το κεφάλι μας γεμίζει με ερωτήματα που είναι πολύ μεγαλύτερα από εμάς, και η μουσική είναι η μόνη διαφυγή. Το θέμα είναι ότι κομμάτια όπως το Backseats ή το Flowerhead κρύβουν από πίσω μία ιστορία ορισμένων σελίδων, που ίσως με μια διαφορετική μουσική προσέγγιση, όπως 5 λεπτά αργής αφήγησης, να της επιτρεπόταν να εξηγηθεί "πλήρως". Καλώς ή κακώς, όμως, αυτό δεν θα ήταν Deaf Radio. Έτσι επιλέγουμε να είμαστε λακωνικοί και να προσπαθούμε να κρύψουμε όλη τη σκέψη μας σε μία φράση.

Για να μη μιλάμε στον αέρα, ας πάρουμε το Oceanic Feeling, το οποίο είναι ένας ψυχολογικός όρος που ορίζει την αίσθηση της ύπαρξης κάτι πολύ ανώτερου από την ανθρώπινη διάσταση και θεωρείται από την επιστήμη η βάση για την εξήγηση πολλών οραμάτων θρησκευτικής φύσης. Το κομμάτι ξεκινά από αυτό το συναίσθημα πληρότητας και ένωσης με το σύμπαν και "παίζει" με τις ανθρώπινες σχέσεις και άλλοτε με την ειρωνεία προς τις ψευδαισθήσεις που τροφοδοτεί η θρησκεία. Όλα αυτά είναι συνδυασμός προσωπικών εμπειριών και κάποιας αναζήτησης. Μας ήταν πραγματικά δύσκολο να τα συνοψίσουμε όλα σε λίγους στίχους.

S.R.: Έχετε δηλώσει παλιότερα ότι θα θέλατε να γράψετε μουσική για ταινίες. Πώς θα ήταν η "ιδανική" ταινία για τη μουσική σας; Θα διαλέγατε κάποιο/α από τα κομμάτια του Alarm για αυτό το σκοπό;

D.R.: Όχι, κανένα. Έχουμε πολλή μουσική στα κεφάλια μας και μεγάλο τμήμα της δεν είναι εντός των ορίων του Alarm. Ελπίζουμε κάποτε να μας ζητήσει κάποιος να την γράψουμε κιόλας.

S.R.: 18 Φλεβάρη, παρουσίαση του άλμπουμ στο Six D.O.G.S. Τι να περιμένουμε για εκείνη τη βραδιά;

D.R.: Θα απαντήσουμε όσο πιο γραφικά μπορούμε: ένα μεγάλο πάρτυ που θα γιορτάσουμε μαζί το Alarm παρέα με όλους τους συντελεστές του δίσκου.

Και τους τέσσερις.

Επίσης μπορούμε πλέον με ασφάλεια να σας αποκαλύψουμε ότι θα παίξουμε όλα τα τραγούδια του δίσκου. Τα μάθαμε τελικά.

S.R.: Στο βορρά θα σας δούμε;

D.R.: Είναι κάτι που το θέλουμε σίγουρα πολύ. Αυτήν την περίοδο συζητάμε αναλυτικά τα ζητήματα του τουρ. Μόλις υπάρχει κάτι έτοιμο θα ανακοινωθεί αμέσως.

S.R.: Κλείνουμε με ένα δίλημμα, τρίλημμα καλύτερα, που όλους μας ταλαιπωρεί: Streaming, CD ή βινύλιο; Εκτός κι αν ως παιδιά των 90s είστε νοσταλγοί της κασέτας.

D.R.: Το digital είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής. Δεν νομίζουμε πως υπάρχει καν συζήτηση για αυτό. Τώρα, όσον αφορά αυτό που λέμε "physical copy", το CD μάλλον αργοπεθαίνει και δεν του το έχουν πει ακόμα, γιατί η χρηστικότητά του υπερκαλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από το digital. Από την άλλη, το βινύλιο είναι πάντα το βινύλιο και κουβαλάει μεγάλη συναισθηματική αξία. Γι αυτό αποφασίσαμε να τυπώσουμε τον δίσκο σε βινύλιο, άλλωστε.

Οι Deaf Radio παρουσιάζουν το Alarm το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στο Six D.O.G.S. Μαζί τους οι Devamp Javu. Αν δεν έχεις ακόμα γνωριστεί με τη μουσική τους, δεν θα έχεις καλύτερη ευκαιρία, γι αυτό φρόντισε να μην τη χάσεις. Περισσότερα εδώ.

Βρες το Alarm στο Bancamp του συγκροτήματος, και διάβασε εδώ την κριτική του Summer Rain στο άλμπουμ.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου