Λίγο πριν επιστρέψουν στη χώρα μας για μια μίνι περιοδεία οι Rumjacks ανοίγονται στον Summer Rain για τη μουσική τους, για τη σχέση που έχουν αναπτύξει με το ελληνικό κοινό, για το Brexit, την ανεξαρτησία της Σκωτίας και τις καθημερινές μάχες που δίνουμε όλοι
Στην άλλη άκρη του κόσμου, εδώ και μια δεκαετία, ένα συγκρότημα έχει ξεπεταχτεί και χρόνο με το χρόνο δείχνει πως γράφει κι αυτό τη δική του ιστορία. Οι Rumjacks, με κέλτικο αίμα, αποτελούν το "νεότερο" μέλος σε μια ξεχωριστή κατηγορία, αυτή των συγκροτημάτων που έχουν ορίσει τον celtic punk ήχο και -για καλή μας τύχη- τους αρέσει πολύ η Ελλάδα.
Στις 2, 3 και 4 Νοέμβρη το συγκρότημα προσγειώνεται ξανά στη χώρα μας για μια μίνι περιοδεία που περνά από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, και φυσικά δεν γινόταν να μας γλιτώσουν. "Βρεθήκαμε", μόνο μέσω πληκτρολογίου δυστυχώς, με τον frontman του συγκροτήματος mr. Frankie McLaughlin, ο οποίος μας ανοίχτηκε σε θέματα που δεν είναι τόσο εύκολο για κάποιον καλλιτέχνη να μιλήσει: Για τις απόψεις του σχετικά με το Brexit και την ανεξαρτησία της Σκωτίας, το πόσο κουραστική και δύσκολη είναι η δουλειά του μουσικού, τον καθημερινό αγώνα τους. Βέβαια μιλήσαμε και για τη μουσική τους, που ανυπομονούν να μοιραστούν ξανά με το ελληνικό κοινό.
Αν και επισκεφθήκατε την Ελλάδα για πρώτη φορά όχι και τόσο πολύ καιρό πριν (στο Los Almiros 2016) έχετε αναπτύξει μια ιδιαίτερα στενή σχέση με το ελληνικό κοινό. Πώς πιστεύεις ότι δημιουργήθηκε αυτή η σχέση;
Είμαστε πολύ ανοιχτοί και φιλικοί τύποι που αγαπούν να περνούν χρόνο με καλούς ανθρώπους, και οι Έλληνες είναι καλοί άνθρωποι, πολύ φιλόξενοι και παθιασμένοι με τη φύση, οπότε νομίζω ήμασταν από πάντα προορισμένοι να γίνουμε καλοί φίλοι.
Ποια από τις συναυλίες σας στην Ελλάδα θεωρείς την πιο ξεχωριστή έως τώρα;
Ήταν όλες σπουδαίες, αλλά για μένα προσωπικά, το τελευταίο μας σόου στην Αθήνα ήταν πραγματικά ξεχωριστό. Σε ένα τρομερά καλό κλαμπ ιδανικού μεγέθους για μια μεγάλη συναυλία αλλά όχι πολύ μεγάλο ώστε να μην μπορείς να δεις όλα τα πρόσωπα στο κοινό. Θυμάμαι ότι ένιωθα εξαντλημένος και πεσμένος εκείνη την περίοδο, αλλά η ζεστασιά και ο ενθουσιασμός εκείνου του σόου πραγματικά με ανέβασε "την κορυφή" ξανά... Με ξεσήκωσε.
Το νέο σας άλμπουμ κυκλοφορεί ενώ ταυτόχρονα γιορτάζετε τα 10 χρόνια σας ως συγκρότημα. Θα έλεγες ότι αυτό το άλμπουμ είναι ένας καθρέφτης και αποτέλεσμα της τελευταίας δεκαετίας;
Σε μεγάλο βαθμό, ναι... Παίρνει όλα τα μικρά στοιχεία των προηγούμενων τριών άλμπουμ και τα ωθεί πιο μπροστά με πιο κοφτερές γωνίες. Για μας σημαδεύει το τέλος μιας δεκαετίας, αλλά το σημαντικότερο, το ξεκίνημα μιας καινούριας.
Διάβασε ακόμη:
Υπάρχει κάποια στιγμή στο στούντιο όλα αυτά τα χρόνια που θα μπορούσες να ξεχωρίσεις ως την αγαπημένη σου;
Ίσως όταν φτιάχναμε το τρίτο άλμπουμ, Sleepin Rough. Ήταν τελείως διαφορετικό από το σύνηθες περιβάλλον ηχογράφησης για εμάς, σαν να είσαι σε "εργάσιμες διακοπές" με τους φίλους σου. Έπαιξα πολλά διαφορετικά όργανα σε αυτό το άλμπουμ, και ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά άρχισα να εμπλέκομαι περισσότερο στην παραγωγή, οπότε το απόλαυσα πολύ. Νομίζω όπως όλοι μας.
Υπάρχει ένα -ή και δυο- τραγούδια σας που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε ως soundtrack για τα 10 χρόνια των Rumjacks;
Οκ, η πρώτη επιλογή ΠΡΕΠΕΙ να είναι το Irish Pub Song, είναι το κομμάτι που πρώτα άνοιξε τον κόσμο σε εμάς. Ίσως και το My Time Again.
Οι συναυλίες σας στην Ελλάδα είναι μέρος μιας αρκετά μεγάλης Ευρωπαϊκής επετειακής περιοδείας. Που έχετε συναντήσει το πιο τρελό κοινό στα ταξίδια σας σε όλη την Ευρώπη;
Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι σίγουρα μεταξύ αυτών, και το κοινό στη Σόφια της Βουλγαρίας ήταν αρκετά ξέφρενο επίσης... βέβαια πάντα με την καλύτερη δυνατή έννοια.
Σίγουρα ήταν ένα μεγάλο ταξίδι. Υπήρξαν στιγμές που πίστεψες ότι αυτή η δουλειά είναι κουραστική;
Α, καθημερινά... Είναι πολύ δύσκολη δουλειά να περιοδεύεις έτσι, και πάντα αποκαλύπτω γρήγορα αυτήν την πλευρά του στους ανθρώπους επίσης. Είναι απόλυτα φανταστικό να περπατάς στη σκηνή κάθε βράδυ και να πηγαίνεις σε αυτόν τον "άλλο κόσμο" μαζί με τους φανς σου, αλλά νομίζω είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι δεν είναι όλα μόνο ό,τι βλέπουν στις φωτογραφίες και τα βίντεο. Οι μουσικοί δουλεύουν πολλές ώρες και σκληρά όπως όλοι οι άλλοι, και υποχρεώνονται να είναι μακριά από τους αγαπημένους τους για τεράστιες χρονικές περιόδους προκειμένου να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Αρεσκόμαστε στο να το αποκαλούμε μουσική βιομηχανία ή μπίζνες, αλλά δεν μας αρέσει να θεωρούμαι τους ανθρώπους μέσα σε αυτό ως εργάτες, ή ότι έχουν μια πραγματική δουλειά, πιθανόν αυτό θα πρέπει να γίνει γνωστό. Μια βαθύτερη γνώση της πίεσης στην ψυχική υγεία σε αυτό το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα σημαντική, ίσως θα χάναμε λιγότερους ταλαντούχους ανθρώπους κάθε χρόνο για αρχή.
Ένα από τα κύρια θέματα [στη μουσική] σας είναι η πάλη γι αυτό που θεωρείτε σωστό. Πιστεύετε ότι είστε καθημερινοί μαχητές;
Όλοι είμαστε καθημερινοί μαχητές, αυτή είναι η ζωή. Είτε η μάχη είναι σωματική, πνευματική ή ψυχική, αυτή είναι η φύση του σύμπαντος, οφείλουμε την ίδια μας την ύπαρξη στο "σπρώξιμο και το τράβηγμα" (push & pull) δυο ενάντιων δυνάμεων. Μου αρέσει να πιστεύω ότι με το χρόνο, όμως, μπορούμε να γίνουμε από πολεμιστές πολιτικοί άνδρες, παλεύοντας πιο έξυπνα κι όχι σκληρότερα.
Δεν φοβάστε να ανοιχτείτε πάνω στις απόψεις σας, όπως στις σκέψεις σας για το Brexit και την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Τι σας δίνει κίνητρο να υψώσετε φωνή και να δράσετε για αυτά τα ζητήματα;
Δεν είμαι συνήθως κάποιος που μιλά πολύ δημόσια για τέτοια πράγματα, εκτός κι αν μου ζητήσουν να πω τις σκέψεις μου. Αν είναι κάποιο αρκετά σημαντικό ζήτημα συνήθως κάνω κάποια αναφορά στους στίχους μου, αυτό είναι το πεδίο που έχω επιλέξει, αλλά δεν μου αρέσει να μου λένε τι να σκέφτομαι, οπότε δεν λέω στους άλλους τι να σκέφτονται. Είναι πιο σημαντικό να μοιράζεσαι πληροφορίες ή εμπειρίες και να αφήνεις τους ανθρώπους να αποφασίζουν μόνοι τους. Σου δίνει σίγουρα περισσότερη δύναμη με αυτόν τον τρόπο, να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις στη ζωή.
Ως Έλληνες δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς το ζήτημα του Brexit αλλά κι εμείς εδώ ήμασταν κοντά σε ένα Grexit (ποιος στο διάολο σκέφτεται αυτά τα ονόματα;) και ακόμα δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το τούνελ. Πιστεύεις ότι η μουσική των Rumjacks μιλά στο ελληνικό κοινό και το βοηθά να συνεχίσει να αγωνίζεται;
Χαχα! Grexit!,, Υπάρχει αλήθεια αυτό;... Απίστευτο. Αν η μουσική μας πράγματι βοηθά τους άνθρωπος σε αυτά τα ζητήματα, τότε νιώθω τιμή και χαρούμενος. Θέλω να σκέφτομαι ότι τα τραγούδια μας λειτουργούν περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, δίνοντας κουράγιο στους ανθρώπους να νιώσουν περήφανοι για τους εαυτούς τους και να σταθούν άφοβα στα δικά τους δυο πόδια κάθε ημέρα. Μόνο όταν καταφέρουμε αυτό μπορούμε να ξεκινήσουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι μεγαλύτερο, είναι σημαντικό να ξεκινάς με τον εαυτό σου.
Διάβασε ακόμη:
Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Thank you, and may the force be with you.