Planet of Zeus - Faith in Physics [ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ]

Το νέο άλμπουμ των Planet of Zeus σε οδηγεί από την έκσταση στην εξέγερση, από την σώμα με σώμα μάχη σε σκοτεινά μπαρ κι από εκεί στο διάστημα

Οι Planet of Zeus, το ξέρουμε καλά, είναι ένα συγκρότημα που δεν σταματά ποτέ να ψάχνεται και δεν επαναπαύεται σε προηγούμενες φόρμες, όσο επιτυχημένες κι αν έχουν αποδειχθεί αυτές. Έτσι, τρία χρόνια μετά το Loyal to the Pack, το οποίο μας προσέφερε κάμποσους συναυλιακούς ύμνους, επιστρέφουν με το Faith in Physics, το οποίο έρχεται για να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη ξέραμε: Ότι είναι η κορυφαία μπάντα στο είδος της, όχι μόνο εντός χώρας ή Βαλκανίων, αλλά ίσως και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο -μιλώντας βέβαια πάντα για μπάντες του ίδιου βεληνεκούς και χρόνου ζωής.

Ξεκινώντας το άλμπουμ, σου δίνει την ευκαιρία να... γεμίσεις καύσιμα, με το Gasoline, με μια εισαγωγή που θα έλεγε κανείς πως σε προδιαθέτει για τον τόνο του διαφορετικού που αναμένεται να ακούσεις, διαφορετικό αλλά με την υπογραφή του συγκροτήματος να είναι ολοφάνερη. Εκρηκτικά τύμπανα και βρώμικα riffs, παρέα με φωνητικά που παίζουν σε ένταση και νεύρο, συνθέτουν το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ.

Με μικρές προσθήκες ανατολής στο background, ατμοσφαιρικό και στοιχειωτικό (αν υπάρχει αυτή η λέξη) έρχεται το Man vs God: Η προαιώνια μάχη του ανθρώπου εναντίον των θεών που ο ίδιος δημιουργεί παίρνει σάρκα και οστά σε ένα κομμάτι βαρύ και βρώμικο, που δεν διστάζει όμως να παίξει και λίγο... τσαχπίνικα, με έμφαση σε τύμπανα και φωνητικά που θα προκαλούσαν ανατριχίλα και στον ίδιο τον θεό.

Στο Great Liar δεν γίνεται να μην διακρίνει κανείς την μουσική αναφορά σε μία από τις βασικές επιρροές των Planet of Zeus, τους Clutch. Οι PoZ μας θυμίσουν σε ποια μουσική σχολή ανήκουν γι' ακόμη μια φορά με τον πιο ηχηρό τρόπο, πατώντας σε μπλουζ φόρμες δημιουργούν heavy μουσική, και το κομμάτι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού ακριβώς, βράζει σαν ηφαίστειο και όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή εκρήγνυται και παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμα του, αφήνοντας πίσω του μετά την αποκάλυψη έναν απανθρακωμένο κόσμο.

Κάθε σεφ έχει τη δική του σπεσιαλιτέ. Με τη σειρά τους, οι PoZ μοιράζονται με τον κόσμο της δικές τους συνταγές, μέσα από το Revolution Cookbook. Vintage Planet of Zeus σε ένα εκρηκτικό μέταλ κομμάτι, που δεν ξεχνά όμως να προσθέσει μέρη από ό,τι καινούριο έχουν ανακαλύψει με τα χρόνια, groove και -αν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι- μουσικό χιούμορ... μια σωστή επανάσταση εξάλλου χρειάζεται, μεταξύ άλλων, τέσσερα βασικά συστατικά: Οργή, έρωτα, καύλα και χαρά/ όρεξη για ζωή και το Revolution Cookbook τα έχει όλα.


Με εισαγωγικά riffs που σε προδιαθέτουν για πόλεμο, το All These Happy People δημιουργεί γι άλλη μια φορά μια ατμόσφαιρα μάλλον δυστοπική, με το φεγγάρι να βγαίνει χλωμό και κακόκεφο, πάνω από έναν κόσμο που φλέγεται. Σε ανάλογο ύφος έρχεται και το Your Song, αλλά και με έντονο rock 'n' roll χαρακτήρα, ταχύτητα και ένταση, ένα σχεδόν χορευτικό κομμάτι σε έναν δίσκο φτιαγμένο για καταστροφή αυχένα και πνευμόνων.


Kinda groovy, κρυφοκοιτάζοντας προς τους Led Zeppelin, ίσως ακόμα και τον πιο heavy αδελφό του Jimi Hendrix θα μπορούσε κανείς να πει, ακολουθεί το Let Them Burn. Με έντονες δόσεις ψυχεδέλειας στις κιθάρες αλλά σχεδόν μέταλ τύμπανα, εδώ οι Planet of Zeus δημιουργούν ένα κομμάτι ημιφώτεινο αλλά και ημισκοτεινό, βγαλμένο από κάποιο υπόγειο μπαρ που φωτίζεται μόνο από τις δυο λάμπες που κοσμούν την κάβα.

Περισσότερο heavy & fast rock 'n' roll με εναλλαγές και εσωτερική ένταση που σε κάνει να περιμένεις πότε θα ξεσπάσει, έρχεται το On Parole. Το μυστικό του κομματιού είναι όμως ότι το ξέσπασμα ουσιαστικά δεν έρχεται ποτέ, χτίζεται μέσα σου και σε σηκώνει στις μύτες των ποδιών σου, σε κρατά όμως εκεί, έτοιμο, όταν έρθει η ώρα να πεταχτείς μπροστά και να ορμήσεις με μανία, ξυπνώντας σου σιγά σιγά το ένστικτο της μάχης.

Αντίθετα, όπως συνηθίζει το συγκρότημα, το τελευταίο κομμάτι του δίσκου έρχεται όχι για να σβήσει τα προηγούμενα συναισθήματα, αλλά για να ολοκληρώσει το παζλ, βάζοντας το κομμάτι που έλειπε: Το King of the Circus, καθαρά βρώμικο μπλουζ, ατμοσφαιρικό και ψυχεδελικό, επισφραγίζει την έκβαση της προαναφερθείσας μάχης, χαλαρώνει τους μυώνες και σε παρασύρει σε μια δίνη σκοταδιού και καπνού που μυρίζει έντονα ουίσκι, λίγο πριν έρθει η "black-sabbath-ική" έκρηξη, εκείνη η έκρηξη που ξεκινά από το στομάχι και προκαλεί μούδιασμα στο κεφάλι και σε φέρνει σε έκσταση.


Από τους Planet of Zeus δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο. Ένα πείραμα (φυσικής;) που στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, με το συγκρότημα -πλέον βέβαια και στην οικογένεια της κορυφαίας του είδους Heavy Psych Sounds- να πηγαίνει τη μουσική του ακόμα πιο πέρα και να ανακαλύπτει νέες οδούς μέσα στον ίδιο παλιό χάρτη που χρησιμοποιούν εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία, φτάνοντας κάθε φορά σε διαφορετικό αποτέλεσμα, αλλά με τον ίδιο ακριβώς αντίκτυπο: Ένα άλμπουμ που θα μείνει για καιρό καρφωμένο στους players και στο μυαλό μας, το Faith in Physics σε οδηγεί από την έκσταση στην εξέγερση, από την σώμα με σώμα μάχη σε σκοτεινά μπαρ κι από εκεί στο διάστημα.

Λάμπρος Loco Παπαευθυμίου